کارکنان فراری اخراج شده ناجا موظفند جهت تعیین تکلیف به دادسرای نظامی مراجعه نمایند و قبل از صدور حکم برائت یا منع تعقیب ناجا وظیفه‎ای در لغو حکم اخراج ندارد.

طبق تبصره یک ماده 112 قانون استخدام ناجا مصوب 7/12/82 هرگاه مدت فرار از خدمت کارکنان پایور و پیمانی بالغ بر 6 ماه گردد از زمان آغاز فرار از خدمت اخراج می گردند و پس از آن برابر مقررات کیفری مربوط محاکمه شده و در صورت صدور رای برایت و یا منع پیگرد حکم اخراج لغو خواهد شد در صورتی که محاکمه غیابی انجام گیرد کارکنان می توانند پس از حضور به حکم صادره اعتراض نموده و در صورت صدور رای برایت یا قرار منع پیگرد در رسیدگی مجدد حکم اخراج آنان نیز لغو می گردد. مدت غیبت یا فرار کارکنان مذکور پس از بازگشت به خدمت در شمول بند (الف) قرار می گیرد. در قضیه ما نحن فیه شاکی در اجرای مقررات فوق الاشعار از خدمت به جهت فرار بیش از شش ماه اخراج گردیده است لکن با وصفی که قانونگذار معرفی شاکی را به دادسرای نظامی از تکالیف ناجا قرار داده تا کنون ایشان را به دادسرای مذکور معرفی نکرده است شاکی نیز در اجرای مقررات فوق مکلف بوده جهت تعیین تکلیف وضعیت خدمتی خویش مبادرت به معرفی خود جهت رسیدگی به اتهام فرار از خدمت نماید لکن ایشان نیز تا کنون در این زمینه اقدامی نکرده است. طبق مقررات فوق در صورتی که رای برایت یا قرار منع تعقیب در مورد شاکی صادر می گردد در آن صورت حکم اخراج ایشان لغو شده و فرار وی در حکم مرخصی بدون حقوق تلقی می گردد. بنابراین نظر به اینکه شاکی خود را جهت رسیدگی به اتهام فرار از خدمت به ناجا معرفی نکرده در حالی که قانونا باید خود را معرفی کند و توجها به اینکه تا زمانی که رای برایت یا قرار منع پیگرد از سوی مراجع قضایی نظامی صادر نگردد موجبی جهت لغو حکم اخراج بوسیله ناجا و اعاده به خدمت ایشان وجود ندارد و شاکی مدرکی دال بر صدور رای برایت یا قرار منع تعقیب ارایه ننموده است. بنابراین در چنین وضعیتی ناجا مواجه با تکلیفی در باب لغو حکم اخراج نمی باشد. در نتیجه حکم به رد شکایت مطروحه صادر و اعلام می گردد.رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 5 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
فرح پور ـ محمدی