هزینه سفر به مستخدمی پرداخت می‎شود که به خارج از محل خدمت اعزام یا منتقل شود و سکونت خارج از محل کار به اراده کارمند مشمول هزینه سفر نمی‎گردد.

به موجب محتویات و مندرجات پرونده شاکیه به طرفیت سازمان مشتکی عنه به خواسته الزام به پرداخت هزینه سفر مبادرت به طرح دعوی نموده و اعلام داشته هر روز فاصله 85 کیلومتری بین زنجان و روستای قیطون را طی می نماید ولی هزینه سفر به وی پردخت نمی شود و سازمان مشتکی عنه در مقام پاسخ به شکایت مطروحه اعلام نموده که به موجب بندهای ب و ت ماده 40 قانون استخدام کشوری اصولا پرداخت هزینه سفر فقط به مستخدمی پرداخت می شود که به خارج از محل خدمت خود اعزام و یا منتقل شوند ولی از آنجایی که محل خدمت شاکی منطقه زنجان (قیطون) بوده ولی مشارالیها با اراده خود در زنجان سکونت نموده و هیچ گونه تکلیفی برای رفت و آمد (85 کیلومتری) برای ایشان نبوده یعنی می توانسته در محل خدمت خود سکونت نماید حالیه با توجه به مراتب فوق و محتویات و مندرجات پرونده و با بررسی دلایل و مدارک و مستندات ارایه شده؛ تخلفی از مقررات در اقدامات سازمان مشتکی عنه مشهود نمی باشد. فلذا شکایت مطروحه غیر وارد تشخیص و حکم به رد آن صادر و اعلام می گردد. رای صادره وفق ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری قطعی است.
رییس شعبه 9 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
مهری ـ پیرزاده