به دلیل احصاء فوق‎العاده‎های قابل پرداخت در قانون مدیریت خدمات کشوری پرداخت فوق‎العاده موضوع ماده 13 آیین‎نامه اجرایی قانون حمایت قضایی فاقد وجاهت قانونی است.

در خصوص شکایت شاکی به خواسته مذکور [الزام به پرداخت و برقراری فوق العاده ( 4% ) موضوع ماده 13 آیین نامه اجرایی قانون حمایت قضایی کارکنان دولت و پرسنل نیروهای مسلح مصوب 1379/07/03 از تاریخ 1388/01/01] نظر به این که قانون حمایت قضایی از کارکنان دولت و پرسنل نیروهای مسلح مصوب 29/7/1376 مجلس شورای اسلامی و آیین نامه اجرایی آن مصوب 3/7/1379 تحت شماره 28212/ت20474 هـ هیات دولت با اصلاحات بعدی آن مورخ 1380/04/10 مجددا به موجب ماده واحده قانون اصلاح قانون حمایت قضایی کارکنان دولت و پرسنل نیروهای مسلح مصوب 1388/01/26 ابقاء و حتی دایره شمول آن به موسسات و نهادهای عمومی غیردولتی نیز گسترش یافته لذا بنا به مراتب و این که تاریخ تصویب ماده واحده مذکور موخرالتصویب نسبت به قانون مدیریت خدمات کشوری است دلالت بر اعتبار و ابقاء موازین موصوف بوده مستندا به موازین فوق الذکر و مواد 3 10 11 17 58 60 65 و 107 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت و الزام مشتکی عنه به پرداخت و برقراری فوق العاده (4%) موضوع ماده 13 آیین نامه اجرایی قانون حمایت قضایی از کارکنان دولت و پرسنل نیروهای مسلح از تاریخ استحقاق مورخ 1388/01/01 در حق شاکی صادر و اعلام می دارد. قرار صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد.
رییس شعبه 42 دیوان عدالت اداری
پور مهدی

نظر به اوراق پرونده و مقررات قانون مدیریت خدمات کشوری که فوق العاده های قابل پرداخت را معین و مشخص نموده است (ماده 68) و مفاد رای شماره 450-449 مورخ 1393/3/19 هیات عمومی دیوان عدالت اداری و هم چنین از آن جایی که ماده 13 آیین نامه اجرایی قانون حمایت قضایی تنها دستگاه ها را مجاز به پرداخت فوق العاده مقرر (چهل درصد) نموده است و از سوی دیگر الزام به پرداخت فوق العاده مذکور نیازمند به تصریح قانون دارد بنابراین تجدیدنظرخواهی نسبت به دادنامه مذکور وارد و شعبه ضمن نقض دادنامه معترض به شکایت شاکی را غیر وارد و حکم به رد شکایت وی صادر و اعلام می نماید. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه دهم تجدیدنظر دیوان عدالت اداری- مستشار شعبه
سبزواری نژاد- مهری