در خصوص دعوی آقای ر.گ. با وکالت آقای الف.ر. علیه آقای الف.ح. مبنی بر صدور حکم به تعیین وقوع
فسخ قرارداد و الزام خوانده به استرداد 000/000/406 ریال ثمن معامله و احتساب خسارات قانونی بر این مبنا که خواهان مدعی است به موجب
قرارداد عادی یک باب واحد مسکونی از خانه های موسوم به مسکن مهر از خوانده خریداری نموده است اما زمان مقررشده برای انجام تعهدات کاشف به عمل آمد که
قرارداد مزبور بدون اجازه مسکن مهر و بدون اجازه قانونی بوده است یعنی خوانده از ابتدا حق مورد معامله را نداشته است نظر به اینکه که فسخ به عنوان یکی از جلوه های انحلال عقد لزوما در حدود قراردادهایی قابل اعمال است که به صورت صحیح واقع شده باشد و ناگزیر تحقق فسخ مبتنی بر یکی از اسباب قانونی و قراردادی است و در مورد مطروحه خواهان سبب فسخ را فقدان حق انتقال ملک برای خواهان و در واقع محدودیت قانونی منازل ساخته شده توسط مسکن مهر است یعنی علت تزلزل عقد عدم قدرت فروشنده بر انتقال ذکرشده است نظر به اینکه ایراد مزبور در صورت ثبوت و مطابق مستفاد 214-348-367 به بعد قانون مدنی اخلال در صحت عقد است و موجد
حق فسخ نیست چه مورد پیش گفته اگر ثابت شود باعث فساد عقد است حال آنکه یادآوری کردیم که فسخ در بستر عقد صحیح قابلیت ظهور و بروز دارد درنتیجه نه دعوای فسخ قابل پذیرش است نه استرداد ثمن بر اساس
فسخ عقد درنتیجه دادگاه به استناد قواعد مذکور در متن رای و ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی حکم بر بطلان دعاوی خواهان صادر می نماید این رای حضوری و بیست روز پس از ابلاغ در دادگاه تجدیدنظر استان تهران قابل تجدیدنظرخواهی است.
رییس شعبه 3 دادگاه عمومی حقوقی اسلامشهر ـ رضایی نژاد