تجدیدنظرخواهی شرکت الف. با وکالت آقای ب.الف. به طرفیت مجموعه انتشارات گ. نسبت به دادنامه شماره 495-31/4/92 شعبه 19 دادگاه عمومی تهران که به موجب آن دعوی تجدیدنظرخواهان به خواسته تعیین داور مرضی الطرفین موضوع قراردادهای عادی 18 و 17/11/90 با صدور قرار رد دعوی مورد اجابت قرار نگرفته صورت پذیرفته است. برخلاف استدلال وکیل تجدیدنظرخواهان به نظر این دادگاه تعیین داور مرضی الطرفین حاصل توافق طرفین
قرارداد می باشد و لاغیر زیرا به طور مطلق جهت حل اختلاف تراضی به داوری نشده بلکه قید مرضی الطرفین در تعیین داور اغیار اعم از اشخاص و محاکم را از مداخله منع می کند. علاوه بر آن عبارت انتهایی ماده 7
قرارداد حکایت از داوری به صورت کدخدامنشی در حد صلح و سازش دارد و با این وصف طرفین
قرارداد مخیر به قبول یا عدم پذیرش نظر داور می باشند و چنین رایی واجد اوصاف رای داوری به عنوان جانشین رای دادگاه که موجب فصل خصومت می باشد نیست مهم تر آنکه درخواست تعیین داور امر ترافعی نیست و دادگاه با تصمیم اداری موضوع را بررسی می نماید و در مقررات قانون آیین دادرسی مدنی تصمیم در زمره آراء که در برگیرنده احکام و قراردادها می باشد نیست و اقتضای اقدام دادگاه نیز تصمیم بوده نه قرار. علی ایحال با استدلالی که گذشت موضوع قابلیت تجدیدنظرخواهی نداشته مستندا به ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی قرار رد تجدیدنظرخواهی صادر و اعلام می نماید. این رای قطعی است.
رییس شعبه 15 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
عشقعلی ـ اسماعیلی