ماده 7 ـ طلبکار می تواند مالی را که در نزد او وثیقه یا رهن است بیمه دهد در این صورت هر گاه حادثه ای نسبت به مال مزبور رخ دهد از خساراتی که بیمه گر باید بپردازد تا میزان آنچه را که بیمه گذار در تاریخ وقوع حادثه طلبکار است به شخص او و بقیه به صاحب مال تعلق خواهد گرفت.

ماده 7 ـ مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری و میزان آن به شرح زیر است: الف ـ جمع مدت پرداخت مقرری از زمان برخورداری از مزایای بیمه بیکاری اعم از دوره اجرای آزمایشی و یا دائمی آن برای مجردین حداکثر36 ماه و برای متاهلین یا متکلفین حداکثر 50 ماه بر اساس سابقه کلی پرداخت حق بیمه و به شرح جدول ذیل می باشد: سابقه پرداخت حق بیمه حداکثر مدت استفاده از مقرری جمعا با احتساب دوره های قبلی برای مجردین برای متاهلین یا متکفلین از6 ماه لغایت 24 ماه 6 ماه 12 ماه از 25 ماه لغایت 120 ماه 12 ماه 18 ماه از 121 ماه لغایت 180 ماه 18 ماه 26 ماه از 181 ماه لغایت 240 ماه 26 ماه 36 ماه از 241 ماه به بالا 36 ماه 50 ماه تبصره ـ افراد مسن مشمول این قانون که دارای 55 سال سن و بیشتر می باشند مادامی که مشغول به کار نشده اند می توانند تا رسیدن به سن بازنشستگی تحت پوشش بیمه بیکاری باقی بمانند. ب ـ میزان مقرری روزانه بیمه شده بیکار معادل 55 % متوسط مزد یا حقوق و یا کارمزد روزانه بیمه شده می باشد. به مقرری افراد متاهل یا متکفل تا حداکثر 4 نفر از افراد تحت تکفل به ازاء هر یک از آنها به میزان 10% حداقل دستمزد افزوده خواهد شد. در هر حال مجموع دریافتی مقرری بگیر نباید از حداقل دستمزد کمتر و از 80% متوسط مزد یا حقوق وی بیشتر باشد. ج ـ مقرری بیمه بیکاری از روز اول بیکاری قابل پرداخت است. تبصره 1 ـ متوسط مزد یا حقوق روزانه بیمه شده بیکار به منظور محاسبه مقرری بیمه بیکاری عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به ماخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین 90 روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر روزهای کار و در مورد بیمه شدگانی که کارمزد دریافت می کنند آخرین مزد عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به ماخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین 90 روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر 90 در صورتی که بیمه شده کارمزد ظرف 3 ماه مذکور مدتی از غرامت دستمزد استفاده نموده باشد متوسط مزدی که مبنای محاسبه غرامت دستمزد قرار گرفته به منزله دستمزد ایام بیکاری تلقی و در محاسبه منظور خواهد شد. تبصره 2 ـ افراد تحت موضوع این ماده عبارتند از: 1 ـ همسر زن یا شوهر 2 ـ فرزندان اناث مادام که ازدواج ننموده و فاقد حرفه و شغل باشند. 3 ـ فرزندان ذکور که سن آنان کمتر از هجده سال تمام باشد و یا منحصرا به تحصیل اشتغال داشته و یا طبق نظر پزشک معتمد سازمان تامین اجتماعی ازکارافتاده کلی باشند. 4 ـ پدر و مادر که سن پدر از 60 سال متجاوز باشد و یا طبق نظر پزشک معتمد سازمان تامین اجتماعی ازکارافتاده کلی باشند و در هر حال معاش آنان منحصرا توسط بیمه شده تامین گردد. 5 ـ خواهر و برادر تحت تکفل در صورت داشتن شرایط مربوط به فرزندان اناث و ذکور مذکور در بندهای 2 و 3 این تبصره. تبصره 3 ـ دریافت مقرری بیمه بیکاری مانع از دریافت مستمری جزئی نمی گردد. تبصره 4 ـ در صورت بیکاری زوجین فقط یکی از آنان زن یا شوهر محق به استفاده از افزایش مقرری به ازاء هر یک از فرزندان خواهد بود. تبصره 5 ـ بیمه شده بیکار و افراد تحت تکفل در مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری از خدمات درمانی موضوع بندهای " الف" و "ب" ماده 3 قانون تامین اجتماعی استفاده خواهند کرد. تبصره 6 ـ مقرری بیمه بیکاری مانند سایر مستمری های تامین اجتماعی از پرداخت هر گونه مالیات معاف خواهد بود.