در تاریخ 2/8/91 بانو پ.ر. دادخواستی به طرفیت اداره
ثبت احوال تنکابن به خواسته تغییر سن مندرج در شناسنامه به سن واقعی از 1340 به 1346 و ابطال شناسنامه قدیم و صدور شناسنامه جدید به دادگاه عمومی تنکابن تسلیم و توضیح داده اینجانب در سال 1346 به دنیا آمده ام. خواهری با همین مشخصات سجلی داشته ام که در سال 1340 به دنیا آمده و در سال 1346 قبل از تولد من فوت کرده و والدینم شناسنامه را باطل نکرده بودند و به من اختصاص دادند که این اقدام باعث افزایش سن من و بروز مشکلاتی برایم گردید لذا تقاضای صدور حکم به شرح خواسته دارد تصویر مستندات پیوست و پرونده در شعبه اول دادگاه مرقوم در جریان رسیدگی قرار گرفته است. اداره خوانده به شرح لایحه تقدیمی اظهار داشته: مطابق ماده واحده قانون حفظ اعتبار اسناد سجلی و.. . رسیدگی به درخواست خواهان در صلاحیت کمیسیون تشخیص سن مستقر در اداره
ثبت احوال محل صدور شناسنامه است و دادگاه صلاحیت رسیدگی را ندارد از سویی به حکایت اسناد سجلی پدر خواهان مشارالیها خواهری به نام پ. داشته که متولد 3/3/1336 بوده و در تاریخ 10/11/1337 فوت کرده و در همان زمان واقعه فوت ثبت شده است و تقاضای رد دعوی را دارد. دادگاه نظر به اینکه خواهان در ستون خواسته تغییر سن خود را به مدت شش سال تقاضا نموده است و نظر به مدافعات اداره خوانده رسیدگی را در صلاحیت کمیسیون تشخیص سن دانسته و به اعتبار صلاحیت کمیسیون مذکور مستقر در اداره
ثبت احوال تنکابن قرار عدم صلاحیت صادر و پرونده را در اجرای ماده 28
قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی به دیوان عالی کشور ارسال داشته که در دستور کار این شعبه قرار گرفته است.