صرف بیان عبارت «شکایتی ندارم»; دلیل قطعی بر رضایت محسوب نمی شود.

تجدیدنظرخواهی آقای م.س. به شرح لایحه 8 مورخ 14/2/92 از دادنامه شماره 1000 مورخ 27/1/91 شعبه 1184 دادگاه عمومی جزایی تهران (ویژه رسیدگی به جرایم اطفال) که در مرحله رسیدگی به واخواهی از دادنامه شماره 866 مورخ 16/11/91 صادر شده و متضمن محکومیتش به تادیه دیات مقرره و پرداخت پنج میلیون ریال جزای نقدی بدل از حبس به اتهام بی احتیاطی در امر رانندگی منجر به ایراد صدمه بدنی غیر عمدی بدون داشتن گواهینامه رانندگی موضوع شکایت آقای ع.ش. می باشد از جهت ادعای اینکه در زمان رانندگی مادربزرگ وی راننده بوده و مصدوم رضایت داده و خود مسیول حادثه بوده و گزارش کارشناس فنی و پزشک قانونی ناقص بوده به نظر دادگاه وارد نیست. زیرا به صراحت اقرار وی شخص معترض خود راننده بوده و در گزارش کارشناس فنی نیز همین مطلب تایید شده و گواهی پزشکی قانونی و گزارش کارشناس مطابق واقع صادر شده [و] هیچ گونه خللی به صحت آن وارد نیست. در رابطه با گذشت اعلامی مصدوم که در مرجع انتظامی صورت گرفته اعلام کرده شکایتی ندارم و در مراحل بعدی اظهار داشته من اطلاعی از مصدومیت خویش نداشته و رضایت اعلامی در وضع عادی نبوده اولا شکایتی ندارم دلیل قطعی بر رضایت محسوب نمی شود و ثانیا رضایت بایستی منجز و با علم و آگاهی به تمامی جوانب امر صورت گیرد که در مانحن فیه این موضوع واجد شرایط قانونی نمی باشد و رای موصوف نیز با رعایت مقررات و با لحاظ جمیع جهات و مندرجات پرونده صادر شده لهذا ضمن رد اعتراض دادنامه معترض عنه به استناد شق الف ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری تایید می شود و این رای قطعی است.
رییس شعبه 55 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
اصلانپور ـ مومنی