شاکیه اظهار داشته: از بهمن ماه سال 85 لغایت آبان ماه سال 89 در بیمارستان فیروزآبادی شهر ری به صورت استخدام پیمانی خدمت نموده و به دلیل مشکلات شخصی استعفا داده است لیکن مشتکی عنه از پرداخت عیدی 8 ماه خدمت در سال 89 و مرخصی های ذخیره شده سال های اشتغال به مدت 50 روز و پرداخت سنوات چهار سال خدمت مزبور خودداری می ورزد و تقاضای الزام دانشگاه طرف شکایت به پرداخت خواسته های یاد شده را دارد. با بررسی اوراق و محتویات پرونده و ملاحظه لایحه جوابیه واصله ثبت شده به شماره.. . دفتر این شعبه مبنی بر این که عیدی 8 ماه خدمت سال 89 پرداخت شده و بقیه نیز به محض تامین اعتبار پرداخت خواهد شد علیهذا با عنایت به مراتب مذکور در خصوص خواسته اول (عیدی 8 ماه خدمت سال 89) نظر به این که دانشگاه مشتکی عنه اذعان به استحقاق عیدی مدت 8 ماه خدمت در سال 89 دارد و توجها به این که مدرکی دال بر پرداخت عیدی پیوست لایحه دفاعیه ننموده است علیهذا خواسته موجه تشخیص و حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می گردد و در مورد خواسته دوم مشارالیها مبنی بر پرداخت وجوه مربوط به مرخصی های ذخیره شده در طول چهار سال خدمت پیمانی با عنایت به اعلام آمادگی پرداخت وجوه مذکور به محض تامین اعتبار از ناحیه مشتکی عنه لذا مستندا به
رای وحدت رویه شماره 164 ـ 20/12/70 هیات محترم عمومی دیوان عدالت اداری که اعلام داشته: «نبودن اعتبار مسقط حق مسلم شاکی نمی باشد»; بنابراین در این قسمت از خواسته نیز حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می گردد و اما در خصوص خواسته دیگر شاکیه مبنی بر پرداخت حق سنوات مدت چهار سال خدمت از بهمن سال 85 الی آبان سال 89 با توجه به اذعان مشارالیها در متن دادخواست به استعفای خود به علت مشکلات شخصی مستندا به ماده 66 قانون استخدام کشوری که اعلام داشته مستخدم مستعفی صرفا وجوهی را که بابت کسورات بازنشستگی به صندوق بازنشستگی پرداخت کرده است به او مسترد خواهد شد علیهذا خواسته در این قسمت از شکایت غیر وارد تشخیص و مستندا به ماده قانونی اخیرالاشاره و با رعایت ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 85 حکم به رد آن صادر و اعلام می گردد. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 2 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
مهدوی ـ حسینی طباطبایی