داد و فریاد و پرخاشگری با به کار بردن جملاتی از روی عصبانیت نمی تواند مصداق تهدید باشد.

در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم س.خ. نسبت به دادنامه شماره 91001529 مورخ 5/12/91 صادره از سوی شعبه 1033 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن تجدیدنظرخواه به اتهام تهدید به تحمل چهار ماه حبس تعزیری محکوم شده است که پس از ابلاغ مورد تجدیدنظرخواهی واقع و از آنجا که تجدیدنظرخواه اتهام انتسابی را انکار و تکذیب نموده و با توجه به صورت جلسه پیاده نمودن محتوای سی دی ارایه شده از سوی شاکیه که در صفحه 15 پرونده موجود است و اینکه طبق این صورت جلسه متهم صرفا داد و فریاد کرده و جملاتی را به کار برده که از روی عصبانیت بوده و برداشت تهدید از آن نمی شود و در اظهارات شاهد معرفی شده که در کلانتری و نزد مامورین از وی تحقیق شده به نام خانم ق. صرفا به پرخاش و سر و صدا اشاره دارد و مطالبی را که شاهد مذکور بیان کرده با آنچه که شاکی بیان می کند تفاوت دارد و شاهد مذکور در پایان اظهاراتش مدعی شده که در کلانتری متهم اقدام به تهدید نموده است ولی تاریخ آن را 18/8/91 بیان کرده و شاکی در شکواییه خود تاریخ مورد ادعا را 15/8/91 اعلام کرده و هر چند که در مورد اتهامات مزاحمت و توهین قرار منع پیگرد صادر شده است ولی اقدامات صورت گرفته توسط متهم بیشتر به اخلال در نظم با جنجال و هیاهو و مزاحمت برای کسب و کار شاکیه مطابقت دارد که آن هم منجر به منع پیگرد شده و اعتراضی هم از سوی شاکیه نشده است و به جز اظهارات یک نفر شاهد و سی دی ابرازی دلیل دیگری ارایه نشده است و متهم نیز در تمامی مراحل دادرسی اتهام را انکار کرده. علی هذا با توجه به مراتب فوق و عدم کفایت دلایل ابرازی و عدم اقناع وجدان قضایی بر تحقق بزه معنونه و با در نظر گرفتن اصاله البرایه و اصل 37 قانون اساسی و بند ب ماده 257 و بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری ضمن وارد دانستن تجدیدنظرخواهی و با اعلام نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته رای بر برایت تجدیدنظرخواه از اتهام تهدید را صادر و اعلام می دارد. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 4 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
جوادی ـ سعادت زاده