(الف) از (ب) طلبکار است و (ج) را به ایشان معرفی می¬کند تا طلبش را به وی بپردازد. (ب) نیز قبول می¬کند تا طلب (الف) را به (ج) بپردازد؛ لکن قبل از پرداخت (الف) به (ب) مراجعه کرده و درخواست می¬کند که طلبش را به (ج) نپردازد؛ بلکه به خودش پرداخت کند. اما (ج) به (ب) مراجعه می¬کند و مدعی است که از (الف) طلبکار است و طلب (الف) باید به او پرداخت شود. با توجه به این که تبدیل تعهد انجام شده است (ب) باید طلب را به او بپردازد. به نظر شما (ب) این طلب را باید به چه کسی پرداخت کند؟
نظر هیئت عالی:
نشست قضایی (3) مدنی: الفاظ به کار برده شده عرفا کاشف از قصد طرفین بر تبدیل تعهد است. بنابراین بر خلاف نظر اتفاقی قضات دادگستری گلوگاه در فرض سوال تبدیل تعهد به اعتبار داین صورت پذیرفته و طلب باید به (ج) پرداخت شود.
نظر اتفاقی:
نظر به این که اصل بر عدم تبدیل تعهد است و تبدیل تعهد انجام نمی¬شود؛ مگر این که قصد طرفین احراز شود و اعمال یا گفتاری که دلالت آن روشن نباشد نمی¬تواند مثبت تبدیل تعهد باشد و در مانحن¬فیه نیز ممکن است قصد (الف) و (ب) نوعی نمایندگی در وصول طلب باشد نه اسقاط تعهد قبلی و ایجاد تعهد جدید به سود (ج)؛ بنابراین قبل از این که (ب) به عنوان مدیون دین خود را بپردازد (الف) به عنوان طلبکار اصلی می تواند به (ب) مراجعه کرده و طلب خود را وصول کند و (ب) نیز مکلف به پرداخت دین خود به ایشان خواهد بود.