یک مکان یا ذاتا عمومی می باشد مثل پارک ها یا اینکه بالعرض عمومی می گردد؛ مانند اینکه یک منزل را به مدرسه ای
اجاره دهیم.گاهی نیز یک مکان به صورت اتفاقی و برای مدت زمان خاصی عمومی می گردد مانند منزلی که آتش گرفته و اشخاص ثالث جهت اطفاء حریق وارد منزل می گردند. بهترین ملاک برای تفکیک مکان عمومی از مکان خص
وصی این است که همه افراد در آن لحظه امکان دسترسی آزاد داشته باشند. با توجه به اینکه شخص ثالث منافع باغ را برای مدت معینی
اجاره نموده است و مستاجر فقط به اشخاص خاصی اجازه ورود داده لذا این مکان در این مدت که به
اجاره داده شده است مکان خص
وصی محسوب می گردد و با توجه به اینکه در فرض سوال مشتکی عنه از مدعوین نبوده و بدون اجازه و رضای صاحب منفعت وارد ملک شده و حریم خص
وصی را نقض نموده است بنابراین رفتار ارتکابی جرم می باشد. ضمن آنکه هرچند قانونگذار از عبارت قهر و غلبه استفاده نموده است لیکن با وحدت ملاک از نظریه مشورتی اداره حقوقی موصوف که ورود بدون اذن را از مصادیق عنف شناخته است و عبارت عنف و قهر و غلبه ترادف معنایی با هم دارند؛ لذا می توان گفت ورود بدون اجازه از مصادیق ورود با قهر و غلبه نیز می تواند باشد.