شخصی در زمان حیات خود نوشته ای مرقوم داشته است به این مضمون که: منزل مسکونی خود را پس از فوت به همسرم واگذار می کنم که تا زنده است در آن سکونت کند و هیچ یک از وراث حق مزاحمت وی را ندارند. این نوشته را همه وراث با این هدف که مشارالیها فقط حق سکونت دارد امضا کرده اند و بعد از فوت ایشان وراث دادخواست فروش ملک را به دادگاه تقدیم می ¬کنند. آیا خواسته وراث قانونی است؟

با توجه به ماده 53 قانون مدنی درخواست وراث برای فروش منزل موروثی منع قانونی ندارد فروش منزل مزبور نیز منافی حق انتفاع زوجه مورث نیست.

حقی که در زمان حیات شوهر برای همسر به استفاده از منزل مسکونی مذکور به وجود آمده بعد از فوت موصی زایل نمی شود و مشارالیها تا زنده است حق سکونت و استفاده از منزل مسکونی مورد بحث را دارد و هیچ یک از وراث نمی توانند مزاحم وی در استفاده از این منزل شوند؛ لیکن تقدیم دادخواست فروش منزل به این کیفیت منافاتی با حق مکتسبه همسر مورث خواهان ها ندارد و وراث می توانند ملک را با قید حق استفاده همسر مورث آن ها بفروشند و خریدار چنان چه با علم به این حق برای همسر مورث منزل را خریده باشد حق فسخ ندارد و چنان چه جاهل به این موضوع باشد حق فسخ معامله را دارد. تنها اختلاف نظر در میان اکثریت قریب به اتفاق این بوده که عده یی با قبول مراتب مذکور معتقدند که نوشته مذکور در قالب وصیت تملیکی قابل بررسی است و چون وراث آن را امضا کرده اند بعد از فوت نمی توانند از تنفیذ خود عدول کنند و عده ای دیگر نظر بر این دارند که موضوع در قالب حق انتفاع قابل بررسی است نه وصیت تملیکی و اگر هم وصیت تملیکی بدانیم؛ چون وراث در زمان نوشته توسط مورث خود مالک موصی به نبوده اند در حکم اسقاط مالم یجب بوده که بعد از فوت می توانند وراث از تنفیذ خود عدول کنند.