ماده 1ـ در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:

الف ـ قانون: قانون اصلاح قانون بیمه اجباری مسوولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث ـ مصوب 1387ـ
ب ـ بیمه مرکزی: بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران
پ ـ صندوق: صندوق تامین خسارتهای بدنی موضوع ماده (10) قانون
ت ـ وسیـله نقلـیه: هـر نوع وسـیله نقلیه مـوتوری که بـر روی زمیـن یا ریل حرکت می کند.
ث ـ شخص ثالث زیان دیده: هر شخصی که به سبب حوادث وسایل نقلیه موضوع قانون دچار زیانهای بدنی یا مالی می شود وکیل قانونی یا اولیای دم در صورت فوت وی به استثنای راننده مسبب حادثه.
ج ـ خسارت های بدنی: هر نوع دیه یا ارش ناشی از صدمه شکستگی نقص عضو ازکارافتادگی (جزیی یا کلی ـ موقت یا دایم) یا دیه فوت شخص ثالث به سبب حوادث مشمول بیمه موضوع قانون و هزینه معالجه (چنانچه مشمول قانون دیگری نباشد) به استثنای موارد مندرج در ماده (7) قانون.
چ ـ خسارت های مالی: زیانهایی که به سبب حوادث مشمول بیمه موضوع قانون به اموال شخص ثالث وارد شود به استثنای موارد مندرج در ماده (7) قانون.
ح ـ فقدان بیمه نامه: وسیله نقلیه در زمان وقوع حادثه تحت پوشش بیمه موضوع قانون نباشد.
خ ـ بیمه گر: هر یک از شرکت های بیمه دولتی و غیردولتی که مجوز فعالیت در رشته بیمه شخص ثالث از بیمه مرکزی را دارا می باشند.
د ـ خسارتهای بدنی خارج از شرایط بیمه نامه: هرگونه خسارت بدنی وارد شده به اشخاص ثالث که بر اساس قوانین و مقررات یا شرایط عمومی بیمه نامه پرداخت آن بر عهده بیمه گر مربوط نباشد. در هر صورت میزان تعهدات بیمه گر نمی تواند کمتر از حداقل الزامات مندرج در قانون باشد.
تبصره ـ شرایط عمومی بیمه نامه مطابق آیین نامه ای که توسط بیمه مرکزی تهیه و به تصویب هیئت وزیران می رسد تعیین خواهد شد.