ماده 1ـ در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:

الف ـ قانون: قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور ـ مصوب 1394ـ

ب ـ اراضی کشاورزی: اراضی که در اجرای قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها ـ مصوب 1374ـ توسط وزارت جهاد کشاورزی (سازمان جهاد کشاورزی استان) اراضی کشاورزی تشخیص داده می شود.
تبصره ـ اراضی مناطق حفاظت شده از شمول این آیین نامه مستثنی می باشند.
ج ـ مالک: اشخاصی که به موجب اسناد صادره از سازمان ثبت اسناد و املاک کشور با رعایت قوانین و مقررات مربوط دارای سند مالکیت و یا گواهی که دلالت بر مالکیت داشته و یا اشخاصی که حسب گواهی صادره از سازمان امور اراضی کشور مشمول مقررات اراضی خالصه یا اجرای مراحل سه گانه اصلاحات ارضی مالک خرده مالک مالک خودکار یا زارع صاحب نسق اصلاحات ارضی و کشت موقت می باشند و یا به موجب آرای قطعیت یافته از مراجع قضایی یا شوراهای حل اختلاف مالک شناخته شده اند.
د ـ مرجع صدور مجوز تغییر کاربری: کمیسیون موضوع تبصره (1) ماده (1) قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها که از طریق مدیر امور اراضی استان اقدام می نماید.
هـ ـ عوارض قانونی: عوارض موضوع ماده (2) قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها و سایر عوارض قانونی.
و ـ واحدهای صنعتی و معدنی: واحدهای صنعتی و معدنی که دارای جواز تاسیس از وزارت صنعت معدن و تجارت و یا واحدهای تابعه و وابسته آن وزارت می باشد.
ز ـ اراضی دیم درجه (4) و بالاتر: اراضی کشاورزی که فاقد آب و یا حقابه برای آبیاری بوده و امکان تبدیل آن به کشت آبی نباشد و براساس شرایط و بافت خاک حسب تشخیص موسسه تحقیقات خاک و آب وزارت جهاد کشاورزی و جدول درجه بندی خاک ها درجه (4) و بالاتر تشخیص داده می شود.