ماده 22 – در اجرای اصل 35 قانون اساسی و رای وحدت رویه شماره 15-28/6/63 هیات عمومی دیوان‎عالی کشور و نیز ماده واحده مصوب 11/7/1370 مجمع تشخیص مصلحت نظام دادگاه مکلف است در کلیه جرائم مقیده در قانون که مجازات آن‎ها حبس ابد یا اعدام است:

الف – بدوا به متهم ابلاغ تا نسبت به تعیین وکیل برای دفاع از خود اقدام نماید.
ب – در صورت عجز متهم از تعیین وکیل نسبت به تعیین وکیل تسخیری اقدام گردد.
تبصره 1 – حضور وکلای تعیینی یا تسخیری حداقل در یک جلسه دادرسی الزامی است. به‎ علاوه باید قبل از محاکمه فرصت لازم جهت مطالعه پرونده و تهیه لایحه دفاعیه در اختیار وکیل مدافع قرار گیرد.
تبصره 2 – در سایر موارد در صورت درخواست متهم دادگاه مکلف به تعیین وکیل تسخیری است.
تبصره 3 – تعیین یک وکیل تسخیری برای دو یا چند متهم در یک پرونده به لحاظ تعارض دفاع از موکلین ممنوع است.
تبصره 4 – به ‎منظور حفظ امنیت منابع و مخبرین هویت آنان صرفا در اختیار قاضی رسیدگی کننده به پرونده قرار خواهد گرفت.
تبصره 5 – متخلف از موارد فوق تحت تعقیب انتظامی قرار می‎گیرد.