در خصوص شکایت خانم (ف.گ.).. . در اعتراض به رای شماره.. . هیات تشخیص کار به دلالت اقرار کارفرما به سابقه فعالیت کارگر از سال 1371 الی 30/9/1380 نظر به شرح شکایت شاکیه و توجه به مفاد لایحه دفاعیه خوانده و اسناد و مدارک موجود در پرونده اداره کار ملاحظه می گردد که شاکیه با اتکا و استدلال [به] اینکه اقرار کارفرما بالاترین دلیل است درخواست رسیدگی دارد. هیات رسیدگی کننده به استدلال اینکه اقرار کارفرما تکلیف شخص ثالث (تامین اجتماعی) را در پی دارد و به جهت عدم ارایه مدرک و مستند قابل قبول قانونی حکم به رد شکایت شاکی صادر کرده است که از نظر این شعبه دیوان عدالت اداری و با توجه به عمومات فقهی و قانونی اقرار شخص عاقل علیه خودش جایز است و نه علیه دیگران. از طرفی دلیل و مدرک قانونی که اقرار کارفرما را توجیه نماید ملاحظه نمی گردد و صلاحیت قانونی احراز ارزش ادله مستندا به ماده 14 آیین نامه اجرایی ماده 164
قانون کار در اختیار هیات رسیدگی کننده است و گرنه افراد می توانند با تبانی با کارفرمای هر کارگاهی و با صرف اقرار غیر واقع کارفرما در اداره کار سابقه سازی کرده و خود را جهت برخورداری از مزایای بیمه ای محق جلوه دهند. نظر به مراتب شکایت شاکی غیر وارد تشخیص حکم به رد شکایت مطروحه صادر و اعلام می گردد. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 20 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
کلی وند ـ توکلی دهاقانی