مبنای محاسبه فوق‎العاده کار با اشعه حقوق و مزایای دریافتی مستخدم است و نه حقوق و فوق‎العاده شغل.

در خصوص شکایت آقای (ع. ن.) به طرفیت سازمان تامین اجتماعی به خواسته پرداخت حق اشعه موضوع بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه از تاریخ استخدام به بعد با توجه به پاسخ مشتکی عنه مبنی بر اینکه در صورتی که به طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند پرداخت فوق العاده کار با اشعه [به میزان] 30% تا 50% حقوق و مزایا تجویز گردیده لکن پرداخت آن می بایست با رعایت تصویب نامه هیات مدیره به لحاظ داشتن مقررات خاص و همچنین لحاظ آیین نامه قانون مذکور باشد. شعبه با عنایت به مفاد آرای هیات عمومی به شماره های 1466 و 1467 و 1468 مورخ 12/12/86 که اشعار می دارد محدود نمودن حقوق و مزایا به حقوق و فوق العاده شغل صحیح نبوده و به هر چیزی که در عرف اداری حقوق و مزایا اطلاق می شود مزایای مزبور تعلق می گیرد و همچنین با توجه به ماده 20 قانون دیوان عدالت اداری که اثر رای هیات عمومی نسبت به آینده است و به ما قبل تسری ندارد ادعای شاکی را مطابق رای هیات عمومی صدر الذکر از تاریخ... به بعد وارد تشخیص و حکم به پرداخت ما به التفاوت مزایای فوق العاده کار با اشعه در صورت احراز استمرار اشتغال به کار با اشعه وفق بند 4 ماده 20 و با رعایت آیین نامه مربوط (حسب مورد در گروه های الف و ب اشتغال داشته) صادر و اعلام می گردد و در خصوص ما بقی خواسته های شاکی از تاریخ استخدام و پرداخت حق الوکاله وکیل و سایر خسارات به لحاظ اینکه خواسته دیگر شاکی فاقد مبنای قانونی است حکم به رد شکایت تقدیمی صادر و اعلام می گردد. رای صـــادره وفق ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری قطعی است.
رییس شعبه 22 دیوان عدالت اداری ـ مستشاران شعبه
عرفان ـ برومند ـ فرزد