در دعوی مربوط به اجرای تعهد مندرج در قرارداد دادگاه محل اجرای قرارداد صالح به رسیدگی بوده و امکان نفی صلاحیت از خود به اعتبار شناسایی صلاحیت دادگاه محل اقامت خوانده با محل تنظیم قرارداد را ندارد.

شعبه دوم دادگاه عمومی حقوقی م. در خصوص رسیدگی به دعوی آقای م. مدیر عامل شرکت پ. تشکیل به طرفیت آقای ع. به خواسته صدور حکم به محکومیت خوانده به تحویل مشعل کامپیوتر و سایر ملزومات نصب و راه اندازی کارخانه و مطالبه خسارت توقف فعالیت کارخانه به مدت 7 ماه با این استدلال که محل اقامت خوانده و محل تنظیم قرارداد شهرستان قم اعلام گردیده با استناد به مواد 11 و 13 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن نفی صلاحیت از خود طی قرار شماره 0664-1393/07/16 به اعتبار صلاحیت محاکم حقوقی شهرستان قم مبادرت به صدور قرار نموده است. شعبه هشتم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان قم نیز طی قرار شماره 1312-1393/09/08 با استناد به ماده 13 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی و با توجه به این که دعوی مطروحه ازجمله دعاوی راجع به اموال منقول ناشی از قراردادها و عقود بوده و محل استقرار کارخانه نیز شهرستان م. است که نصب و تعهد باید در آنجا انجام گیرد و با توجه به مفاد رای وحدت رویه شماره 9-1381/03/28 هییت عمومی دیوان عالی کشور و قسمت دوم خواسته عبارت از توقف کار کارخانه به مدت 7 ماه که امری فنی و نیاز به نظر کارشناس دارد ضمن نفی صلاحیت از خود به اعتبار صلاحیت شعبه دوم دادگاه عمومی حقوقی م. اظهارنظر و با حدوث اختلاف در صلاحیت پرونده به دیوان عالی کشور ارسال که جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع و اینک حسب الارجاع تحت نظر قرار دارد.

با توجه به محتویات اوراق پرونده و با امعان نظر در مفاد قرارهای صادره از دو مرجع قضایی و استدلال های به عمل آمده در آن با تایید قرار شماره 1312-1393/09/08 صادره از شعبه هشتم دادگاه عمومی حقوقی قم بین مرجع مذکور و شعبه دوم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان م. حل اختلاف می گردد.
رییس و مستشار شعبه سی و ششم دیوان عالی کشور
بهنام اصل ـ سلیمانی