در مورخه 31/01/92 آقای م. فرزند.. . طی شکواییه ای به دادسرای عمومی و انقلاب تهران اعلام نموده: اینجانب قبلا پرونده ای در شعبه سوم دادیاری داشتم که در آن از آقای ع. از بابت مزاحمت تلفنی شاکی بودم ایشان برای خانم بنده مزاحمت تلفنی داشته و هر دو نفرمان را تهدید کرده بود و در کلانتری.. . بر اساس التماس مادر و گریه و زاری خانواده اش به وی رضایت داده و سازش کردیم (در مورخه 21/07/92) ولی متاسفانه ایشان عصر همان روز راس ساعت 30/9 بعدازظهر وقتی مطمین شد که من از خانه خارج شدم به درب خانه ما مراجعه کرده و پس از گشوده شدن درب توسط خانمم به زور وارد خانه شده و اول تقاضای 200 هزار تومان پول نقد از خانمم نموده و به او گفت اگر پول بدهی کارت ندارم اما بعد از چند لحظه به زور به وی تجاوز کرده و پول راهم با خود برده و خانه را ترک کرده است بنده وقتی از موضوع باخبر شدم با عصبانیت می خواستم با او تسویه حساب شخصی کنم برای همین تلفنی با او قرار گذاشتم ولی او سر قرار نیامد تا این که در مورخه 29/01/92 ساعت 30/12 دقیقه شب در منزل شخصی ام با او درگیر شدم که مادرش هم حضور داشت و پدرخانم و باجناقم نیز حضور یافتند و بنده از ترس آبرویم گفتم چیزی نیست فقط یک درگیری ساده است و خودم می دانم و ایشان که چکار کنم و وی را از خانه کشیدم بیرون و سوار موتور وی شدیم و سر راه گفت من چند نخ سیگار بخرم همانجا من پیاده شدم و او با موتور متواری شده و بعدش شروع کرده به اس.ام.اس دادن که مرا حلال کن من در حقت بدی کردم خیلی مردی من خودم را می کشم نمی توانم توی رویت نگاه کنم لذا از مقام محترم قضایی تقاضای رسیدگی دارم. خانم م. نیز در کلانتری.. . به شرح برگ های 9 و 10 پرونده همان مطالب شوهرش را عینا تکرار و تایید نموده است.
از آقای ع. فرزند.. . به عنوان متهم به شرح برگ های 17 و 18 پرونده در کلانتری تحقیق گردید نامبرده در این بازجویی اظهار داشت: در حدود 20 روز قبل در خصوص شکایت شکات دایر بر مزاحمت تلفنی در کلانتری.. . حاضر شدم و از آنان رضایت گرفته ام و پرونده ام مختومه گردیده. در ساعت 30/6 دقیقه بعدازظهر مورخه 27/01/92 در شهر ری و 13 آبان حضور نداشتم و اظهارات شکات را قبول ندارم من پنج سال پیش خواستگار خانم م. بودم و چون سربازی نرفته بودم جواب رد دادند و بعد رفتند شیراز و من دیگر او را ندیدم تا این که حدود یک ماه قبل من ایشان را در.. . دیدم و با وی قرار گذاشتم به صورت تلفنی و بعدا در جلوی فروشگاه رفاه.. . او را دیدم و او میگفت من نامزد دارم و از نامزدم خوشم نمی آید و قصد جدایی با او را دارم لذا با وی رابطه تلفنی برقرار کردم و پس از چند روز اقدام به طرح شکایت علیه من نمودند و بعد رضایت دادند من هیچ گونه رابطه نزدیکی با وی نداشتم.
در جلسه مورخه 25/02/92 شعبه هفتم بازپرسی خانم م. شکایت و مطالبش را علیه متهم ع. بیان نموده و شوهرش م. نیز شکایتش را تکرار و تقاضای پیگیری موضوع و مجازات متهم را نموده است و متهم ع. اظهار داشت: در مورد رفتن به خانه ایشان با مادرم به آن جا رفتیم و طبق خواسته ایشان بوده و مبلغ 200 هزار تومان پول را در مورخه 11/01/92 ایشان در خیابان به من داده است و شکایتشان در مورد این پول دستی بوده که با اصرار خودش به من داده تا موتورم را نفروشم اتهام تجاوز به عنف با شاکیه را قبول ندارم چون با مادرم به منزلشان رفته بودم و سه نفر از همسایه های خود ایشان شاهد ورود من و مادرم به خانه ایشان بودند ایشان به من گفت همه این اتهامات را به گردن بگیر تا بتوانم
مهریه ام را از شوهرم بگیرم و اگر بازداشتت کردند من خودم آزادت می کنم.
چون از ناحیه شکات ادعای تجاوز به عنف شده از سوی دادسرا قرار عدم صلاحیت به شایستگی محاکم کیفری استان تهران صادر شده و پرونده به مرجع مذکور ارسال و ارجاع گردید. ضمنا در خصوص اتهام ربودن غیر از
سرقت مبلغ دویست هزار تومان وجه نقد منتسب به متهم (ع.) کیفرخواست صادر گردیده از سوی دادگاه مرجوع الیه در تاریخ های 09/10/92 و 12/11/92 وقت رسیدگی تعیین و در هر دو جلسه نماینده دادستان حضور یافته ولی طرفین دعوی علی رغم ابلاغ قانونی حاضر نشده اند و اعضای محترم دادگاه به شرح برگ 86 پرونده به تفکیک نظراتشان را اعلام و نهایتا مبادرت به اصدار رای نموده اند و در رای صادره به شماره 00350-13/11/92 متهم موصوف ع. را به لحاظ فقد ادله کافی و عدم پیگیری شکات که مثبت حصول علم و یقین بر بزهکاری وی باشد از اتهام زنای به عنف تبریه نموده اند و رای صادره پس از ابلاغ مورد اعتراض شکات (م. و همسرش م.) قرار گرفته و طی لایحه پیوست پرونده تجدیدنظرخواهی شده که حین المشاوره قرایت خواهد شد پرونده امر جهت رسیدگی به اعتراض نامبردگان به دیوان عالی کشور ارسال و به این شعبه ارجاع گردید.