اگر مجنی علیه بزه آدم ربایی بعد از صدور رای اقرار نماید که به تمایل خودش سوار بر خودروی آدم ربایان شده است موجب تجویز اعاده دادرسی می شود.

مستندات ابرازی وکیل محکوم علیه م. در مقام تقاضای اعاده دادرسی نسبت به دادنامه شماره 000190-27/12/90 شعبه اول کیفری استان یزد دلالت دارد که موکل نامبرده به اتهام انجام عمل لواط ایقابی با م. (طفل کمتر از 15 سال) و ربودن وی با وسیله نقلیه منجر به ایراد ضرب وجرح و آسیب حیثیتی و بازداشت غیرقانونی با شکایت والدین طفل تحت تعقیب کیفری قرارگرفته است. دادگاه پس از رسیدگی به اتهام متهمان (دو نفر بوده اند) در مورد اتهام لواط (ایقابی یا تفخیذی) و توقیف غیرقانونی به لحاظ فقد دلیل حکم برایت متهمان صادر می نماید لکن در خصوص اتهام مشارکت در آدم ربایی با توجه به شکایت مطروحه گواهی پزشک قانونی گزارش و تحقیقات مرجع انتظامی و شناسایی متهمان توسط مجنی علیه و متواری شدن آنان پس از اطلاع از شکایت شکات و شناسایی اتومبیل متهم (م.) توسط مامورین انتظامی و.. . بزهکاری اش از طریق علم متعارف از بابت اتهام آدم ربایی به تحمل 15 سال حبس و از حیث ایراد ضرب وجرح به پرداخت دیه و ارش صدمات بدنی به شرح مندرج در دادنامه و نیز تحمل یک سال حبس بابت جنبه عمومی ضرب وجرح موضوع شکایت دیگر شکات آقای م. به لحاظ بیم تجری و تکرار محکوم می نماید. اعتراض تجدیدنظرخواهی محکوم علیه و وکیل نامبرده بلا دلیل تشخیص و شعبه 11 دیوان عالی کشور به موجب دادنامه شماره 122-14/02/92 با رد آن رای محکمه کیفری استان را ابرام می نماید وکیل محکوم علیه با تقدیم لایحه ای مستند به اقرارنامه رسمی شماره 00024-14/10/92 منتسب به شاکی که طی آن اعلام داشته با رضایت خودش سوار ماشین موکل شده و آدم ربایی در کار نبوده است و توضیحاتی دیگر که هنگام شور قرایت می گردد از محضر ریاست محترم دیوان عالی کشور تقاضای اعاده دادرسی می نماید. پس از ثبت در دبیرخانه دیوان عالی جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع شده است.

در خصوص درخواست متقاضی م. مبنی بر تجویز اعاده دادرسی نسبت به دادنامه شماره 190 مورخ 27/12/90 شعبه اول دادگاه کیفری استان یزد با توجه به مفاد دادنامه صادره که به موجب آن متقاضی موصوف در مورد اتهامات موضوع شکایت شاکی م. مبنی بر لواط تفخیذی و مشارکت در آدم ربایی تبریه گردیده و در خصوص شکایت شاکی دیگر به نام م. نیز از اتهام لواط ایقابی و یا تفخیذ و توقیف غیرقانونی حکم برایت وی صادر گردیده است و با عنایت به این که در متن رای دادگاه قید گردیده (هرچند در ابتدا مجنی علیه با اختیار به لحاظ آشنایی با آن ها نامبرده سوار اتومبیل وی شده است و متهم دیگر نیز مداخله ای در ربودن وی نداشته است و.. .) که با توجه به آن و به لحاظ این که اقدامات مادی و فیزیکی متقاضی در مورد مجنی علیه م.ش. شروع و آغاز آن عنوان آدم ربایی نداشته زیرا مجنی علیه با رضایت خود سوار خودرو شده است و نسبت به پایان و نتیجه عمل نیز که اتهام لواط بوده حکم برایت صادر شده است و در مورد بخش میانی اقدامات وی نیز که عبارت از توقیف و نگه داری وی در خودرو و یا در کارگاه می باشد صرف نظر از این که عنوان آدم ربایی بر آن صادق نبوده و صرف نظر از این که دلایل و مستندات مندرج در متن رای برای حصول علم متعارف برای اثبات جرم آدم ربایی کافی به نظر نمی رسد چون تعقیب و مجازات متقاضی با شکایت مجنی علیه مذکور صورت گرفته و نامبرده پس از قطعیت حکم مطابق سند رسمی شماره 39431 مورخ 14/10/92 دفتر اسناد رسمی.. . ضمن اعلام رضایت خویش اظهار داشته: (این جانب با میل و رضایت خود سوار بر خودرو آقای م. (متقاضی اعاده دادرسی) و دوستش شدم و به کارگاه رفتیم و هیچ گونه اجباری در سوارشدن ماشین و رفتن به کارگاه از طرف م. نبوده و آد م ربایی صورت نگرفته بلکه من با آقای م. دوست چندساله بودم و اظهاراتی که قبلا در مورد نامبرده در پرونده نموده ام ناشی ازاین جهت بوده که از مادرم بیم داشته ام که من را مواخذه کند چرا با ایشان رفته ام و دیر به منزل آمده ام) که با توجه به اظهارات وی به شرح فوق و در صورت صحت ممکن است موجب اثبات بی گناهی متقاضی از حیث جرم آدم ربایی باشد لذا مورد با بند 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری انطباق داشته که به استناد آن و ماده 274 قانون مذکور رسیدگی مجدد به یکی از شعب هم عرض دادگاه کیفری استان یزد ارجاع می گردد.
رییس شعبه سی وپنجم دیوان عالی کشور ـ عضو معاون
سیدکریمی ـ احمدی