در صورت اثبات ارتکاب قتل به اعتقاد مهدورالدم بودن مقتول قصاص ساقط می شود و نیازی به اثبات مهدورالدم بودن مقتول نیست.

پیرو گزارش دادنامه شماره 00693-1392/09/10 این شعبه دیوان عالی کشور 1- آقای ن.ر. به اتهام قتل عمدی مرحوم ع.چ. و مشارکت در جنایت بر مرده 2- خانم ف.الف. به اتهام معاونت در قتل مزبور 3- آقای ح.الف. به اتهام مشارکت در جنایت بر مرده تحت تعقیب قرار گرفتند؛ متهم ردیف اول با اقرار به قتل اعلام نموده است: مقتول برای همسرم ایجاد مزاحمت می کرده است. خانم ف. نیز اعلام نموده است: به درخواست شوهرم مقتول را به منزل (محل حادثه) کشاندم ولی بنا نبود او را به قتل برساند و آقای ح.الف. نیز اعلام نمود: مقداری چوب هیزم برایش آماده کردم لیکن با تهدید و اجبار از سوی متهم ردیف اول بوده است. شعبه اول دادگاه کیفری استان...طی دادنامه شماره 0092-1391/12/05 با احراز موضوع متهم ردیف اول را به قصاص نفس و پرداخت دیه محکوم نموده و خانم ف. را از اتهام زنا و معاونت در قتل تبریه کرده کما این که آقای ح.الف. را نیز به لحاظ پذیرش اکراهی بودن عمل وی (آوردن هیزم جهت سوزاندن جسد) از اتهام مشارکت در جنایت بر میت تبریه کرده است با تجدیدنظرخواهی طرفین این شعبه دیوان عالی کشور طی دادنامه تجدیدنظرخواسته موضوع اعتقاد متهم به مهدورالدم بودن مقتول را مطرح و رای صادره را نقض پرونده را به شعبه هم عرض ارجاع نموده این بار شعبه 2 دادگاه کیفری استان... به موضوع رسیدگی نموده و با استناد به اقرار متهم به قتل عمدی و به آتش کشیدن جسد و عدم اقامه دلیل بر اثبات مهدورالدم بودن مقتول و تکذیب رابطه نامشروع از سوی همسر متهم و این که دلیلی بر مهدورالدم بودن وجود ندارد انتساب قتل عمدی به متهم و جنایت بر میت را احراز نموده و رای قصاص نفس و پرداخت دیه محکوم نموده و عمل خانم ف. را ناشی از اکراه شوهرش دانسته و این که وی از نیت و هدف شوهرش اطلاع نداشته رای بر برایت وی صادر نموده است و پرونده با تجدیدنظرخواهی محکوم علیه و اولیای دم به این شعبه دیوان عالی کشور ارجاع و با قرایت گزارش آقای رزاقی و ملاحظه نظریه آقای حاتمی دادیار دادسرای دیوان عالی کشور مبنی بر تایید حکم قصاص و نقض برایت خانم ف. و لزوم اظهارنظر نسبت به آقای ح.الف. به شرح آتی اقدام به صدور رای می گردد:

با توجه به این که دادگاه محترم در خصوص عدم پذیرش دفاع متهم ن.ر. و عدم ترتب موضوع اعتقاد به مهدورالدم بودن مقتول تاکید بر آن نموده است که متهم نتوانسته است مهدورالدم بودن مقتول را اثبات نماید و دلیلی بر مهدورالدم بودن مقتول وجود ندارد در حالی که رفع حکم قصاص ضرورتا به اثبات مهدورالدم بودن مقتول نیاز ندارد بلکه آنچه که رافع حکم قصاص است اعتقاد متهم به مهدورالدم بودن مقتول است و دادگاه محترم توجهی به این نکته نکرده و استدلالی در این خصوص ارایه نکرده است. از سوی دیگر دادگاه محترم در تبریه خانم ف.الف. به تکذیب رابطه نامشروع و اجبار در آوردن مقتول به محل قتل تمسک نموده است که موید صحت حکم برایت وی از بزه زنا می باشد و این در حالی است که انتفاء رابطه نامشروع و تشکیک در انگیزه آوردن مقتول به نیل قتل موید تبانی متهم و همسرش برای آوردن مقتول به محل قتل می باشد که دادگاه محترم موضوع انگیزه اجبار احتمالی از سوی زوج برای دعوت مقتول از سوی زوجه تحلیلی ارایه نداده است کما این که با تصریح متهم ح.الف. به آوردن جمع آوری هیزم (برای آتش زدن جسد) که در دادنامه منقوضی سابق رای برایت وی صادر شده بود در این مرحله از دادرسی مورد توجه قرار نگرفته است که با نقض کلی رای اطراف و توابع آن نیز منقوض بوده و می بایست در این مرحله نسبت به مشارکت آقای ح.الف. در سوزاندن جسد یا معاونت وی در این عمل نیز رسیدگی گردد؛ لذا در مجموع دادرسی ناقص تشخیص مستندا به بند 2 شق (ب) ماده 265 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امورکیفری ضمن نقض رای صادره پرونده جهت رسیدگی مجدد به همان دادگاه ارجاع می گردد.
شعبه 27 دیوان عالی کشور - رییس و مستشار
مرتضی فاضل - عزیزالله رزاقی