در صورت اثبات ارتکاب قتل به اعتقاد مهدورالدم بودن مقتول قصاص ساقط می شود و نیازی به اثبات مهدورالدم بودن مقتول نیست.

به موجب دادنامه شماره 9209970225700150- 1392/09/25 شعبه 113 دادگاه کیفری استان.. . که به موجب دادنامه شماره 29/27- 1393/01/30 شعبه 29 دیوان عالی کشور مورد ابرام قرار گرفته است؛ آقای ع.ع. به اتهام مباشرت در قتل عمدی م.الف. به قصاص نفس محکوم گردیده است و همسر وی خانم ف.ب. به اتهام معاونت در قتل عمدی به تحمل 15 سال و به اتهام ارتکاب زنای غیرمحصنه به تحمل یک­صد ضربه تازیانه محکوم گردیده است. در رای صادره اکثریت اعضای دادگاه موضوع ادعای متهم و وکیل وی بر مهدورالدم بودن مقتول را نپذیرفته اند ولی در رای اقلیت این ادعا پذیرفته شده است و متهم مستحق مجازات قصاص نفس تشخیص داده نشده است و وی می بایست به پرداخت دیه کامل مقتول و تعزیر محکوم گردد. وکیل تسخیری محکوم علیه در لایحه مفصل خود به استناد بند 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری درخواست اعاده دادرسی نموده است و اعلام داشته به علت اشتباه قاضی کیفر مورد حکم با جرم واقع شده به لحاظ این که محکوم علیه ع.ع. با اعتقاد به مهدورالدم بودن مقتول وی را به قتل رسانیده است تناسبی ندارد و توضیح داده است که به علت این که مقتول قبل از ازدواج با همسر وی مرتکب زنا شده است و از این رابطه جنسی فیلم تهیه کرده و بعد از ازدواج خانم ف.ب. با وی مجددا مقتول با عنف با وی مرتکب زنای به عنف شده است و هم چنین مقتول قصد داشته است از فیلم تهیه شده از همسر وی سوء استفاده نموده و آن را در جامعه توزیع نماید و به این جهات شخص مقتول مهدورالدم بوده و محکوم علیه با این اعتقاد وی را به قتل رسانیده است و از این جهت مجازات قصاص را نامتناسب دانسته و درخواست اعاده دادرسی نموده است. با مطالبه پرونده مربوط و بررسی محتویات پرونده ملاحظه می گردد که محکوم به قصاص ع.ع. از ابتدای دستگیری علت قتل و کشتن مقتول را ارتباط نامشروع و اعمال منافی عفت مقتول با همسر وی دانسته است و این که مقتول با تهیه فیلم از ارتباط جنسی با همسر محکوم علیه ف.ب. قصد داشته هم چنان اعمال ناصواب خود را ادامه دهد و این مطالب مورد تایید همسر محکوم علیه هم قرار گرفته است و در نهایت هم با همکاری متهمه و با تماس با مقتول و به قصد ارتکاب اعمال منافی عفت او را به محل قتل کشانده اند و مبادرت به قتل او شده است.

با عنایت به این که محکوم علیه ع.ع. در کلیه مراحل بازجویی و تحقیقات در دفاعیات خود علت قتل را ارتکاب اعمال منافی عفت مقتول با همسر وی به نام ف.ب. دانسته است و فیلم کشف شده از متهم نیز از وجود ارتباط جنسی و اعمال منافی عفت مقتول با همسر محکوم علیه دارد و تحقیقات صورت گرفته نیز حکایت از عدم رضایت از وضعیت اخلاقی مقتول می نماید و همسر محکوم علیه نیز ارتکاب اعمال منافی عفت با مقتول را تایید و اعلام داشته که مقتول با فیلم هایی که از او داشته مبادرت به سوءاستفاده از او کرده است و در نهایت محکوم علیه به همراه همسرش برای از بین بردن مقتول اقدام می نمایند و اوضاع و احوال و وضعیت پرونده حکایت از این دارد که محکوم علیه با اعتقاد به استحقاق مقتول به مرگ مبادرت به قتل وی نموده است. قطع نظر از این که به نظر نمی رسد مقتول در واقع استحقاق مرگ را داشته است یا خیر؟ به نظر می رسد که محکوم علیه با اعتقاد به مهدورالدم بودن مقتول مبادرت به کشتن وی نموده است و در این وضعیت حسب تبصره 2 ماده 295 قانون مجازات اسلامی 1370 و ماده 303 قانون مجازات اسلامی 1392 مجازات مرتکب قتل قصاص نخواهد بود و چون دادگاه مجازات قصاص برای محکوم علیه تعیین نموده است از این جهت به نظر اعضای شعبه مجازات تعیین شده متناسب با جرم نمی باشد و موضوع مشمول بند 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امورکیفری بوده لذا در اجرای مواد 285 و 284 قانون مذکور با تجویز اعاده دادرسی و با اعلام تعویق اجراء کیفر تا اعاده دادرسی و صدور حکم مجدد رسیدگی مجدد به موضوع را به شعبه هم عرض محول می نماید.
شعبه 29 دیوان عالی کشور - مستشار و مستشار
محمد بارانی - محمد کرمی