به دلالت دادنامه شماره مرقوم که در مقام اعتراض وی به قرار موقوفی تعقیب صادره اصدار یافته آقای م.م. (استوار اخراجی) به اتهام فرار از خدمت از تاریخ 26/7/1375 تحت پیگرد واقع و به علت فرار بیش از شش ماه از خدمت اخراج و به استناد عفو مقام معظم رهبری مدظله العالی درباره وی قرار موقوفی تعقیب صادر شده است. مشارالیه با تقدیم شکواییه ای علیه مسیولین ناجا مدعی شده که گزارش فرار بر علیه وی خلاف واقع بوده و مرتکب فرار نشده است که با بررسی های به عمل آمده مشخص شده موضوع شکایت در دادسرای نظامی تهران مورد رسیدگی قرار گرفته و منجر به صدور قرار منع پیگرد شده و شعبه 15 دادگاه نظامی دو تهران به موجب رای شماره 6600136 ـ27/9/92 قرار منع پیگرد را تایید کرده ولی مشارالیه مجددا شکایت خویش را تکرار و آقای دادیار شعبه ششم دادسرای نظامی تهران به علت اعتبار امر مختومه قرار موقوفی تعقیب صادر نموده که به این قرار نیز اعتراض شده و در مرحله اخیر شعبه 11 دادگاه نظامی دو تهران با رد اعتراض قرار موقوفی تعقیب صادره را عینا تایید کرده است. نامبرده با تقدیم لوایحی و ضمایم به دیوان عالی کشور که حین المشاوره قرایت خواهد شد. با طرح این موضوع که به لحاظ این که مرتکب فرار نشده و باید دادسرا در مورد اتهام وی قرار منع پیگرد صادر می کرد و با صدور قرار موقوفی تعقیب به اعتبار عفو مقام معظم رهبری که در مانحن فیه مصداق نداشته در واقع موجبات اخراج وی فراهم گردیده مستند به ماده 23
قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری تقاضای اعاده دادرسی نموده که پرونده امر بعد از ثبت دفتر کل به این شعبه ارجاع و با تهیه گزارش در دستور کار قرار گرفته است.
هییت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرایت گزارش آقای قایم مقامی عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده در خصوص دادنامه شماره 1100008 ـ 16/1/93 مشاوره نموده چنین رای می دهد: