صرف ضرب وجرح درصورتی که جزئی بوده و از نوعی باشد که گاه در زندگی مشترک پیش می آید تاثیری بر حق زوج در الزام به تمکین ندارد.

با استعانت از خداوند متعال در خصوص دادخواست آقای ع.چ. فرزند ی. با وکالت ر.غ. به طرفیت ف.ف. فرزند الف. با وکالت الف.ک. و ح. پ. به خواسته الزام خوانده به جهت بازگشت به زندگی مشترک و تمکین عام و خاص و بدین شرح خواهان توضیح داده است: « اینجانب حسب سند نکاحیه تنظیمی مورخه 17/8/89 با خوانده محترم به عقد نکاح دایم ازدواج نموده و با برپایی عروسی در تاریخ 31/1/92 زندگی مشترک را شروع نمودیم و متاسفانه خوانده مکررا با ترک منزل و عدم بازگشت طولانی مرتکب نشوز می شود که ارسال اظهارنامه های متعدد چه قبل از عروسی و چه بعد از عروسی مثبت مدعی است. خوانده از تاریخ 20/3/92 یعنی 50 روز پس از عروسی بدون اذن اینجانب و خودسرانه منزل را ترک و در منزل پدرش اقامت گزیده است و صرفا در دو نوبت در تاریخ های 29/4/92 و 13/5/92 با در دست داشتن کلید به منزل مراجعه و کلیه اموال و اثاثیه خود را از منزل برده است و نهایتا درخواست رسیدگی نموده است دادگاه با بررسی جمیع اوراق و محتویات پرونده و اخذ اظهارات طرفین و وکلا ایشان و عمده دفاع وکیل خوانده این بوده است: که خوانده چندین نوبت موردایراد ضرب وجرح عمدی قرارگرفته و نیز پرونده در شعبه 104 دادگاه عمومی جزایی شهرستان بهارستان تحت کلاسه 9209982986301135 و در حال رسیدگی می باشد و خوانده در منزل امنیت جانی نداشته و نیز زوج شکاک می باشد و نهایتا درخواست رد دادخواست خواهان را نموده است دادگاه سپس پرونده کلاسه 9209982986301135 مورد بهره برداری قرار داده که حسب گواهی پزشکی قانونی شهرستان رباط کریم به شماره 24531 مورخه 28/5/92 که گواهی نموده است: « دو کبودی سمت چپ پیشانی مشهود است که در اثر اصابت جسم سخت حادث گردیده است »; لذا دادگاه با توجه به مراتب فوق و اینکه صرف نظر از صحت وسقم موضوع پرونده کلاسه 9209982986301135 و اینکه صدمات وارده بسیار جزیی بوده و نیز موضوع صرفا اتهام بوده و رای قطعی هم علیه زوج صادر نشده است و این اختلافات در زندگی مشترک گاهی اوقات اتفاق می افتد و این مسایل نبایستی باعث عدم تمکین زوجه گردد و با عنایت به اینکه زوجه باید در منزلی که شوهرش تعیین کرده است سکنی نماید و با التفات به اینکه خوانده نسبت به دعوی خواهان و مستندات آن ایراد و دفاع موثری به عمل نیاورده است بنابراین دعوی خواهان به خواسته تمکین همسرش (خوانده) را از وی ثابت تشخیص و با استناد به ماده 1114 قانون مدنی حکم به محکومیت خوانده مبنی به بازگشت به زندگی با خواهان و تمکین عام و خاص از وی صادر و اعلام می نماید رای صادره حضوری و ظرف 20 روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در دادگاه تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 5 دادگاه عمومی حقوقی بهارستان ـ کوچکی

در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم ف.ف. از دادنامه شماره 9201073-16/9/92 شعبه 5 دادگاه عمومی حقوقی بهارستان که به موجب آن مشارالیها به تمکین از شوهرش تجدیدنظر خوانده آقای ع.چ. محکوم گردیده وارد نمی باشد زیرا رای براساس رعایت مقررات و موازین قانونی صادرشده است و ایرادی از حیث شکلی یا ماهوی به دادنامه وارد نیست و تجدیدنظرخواه دلیل یا دلایلی که موجبات جواز ترک تمکین وی را ایجاب نماید ارایه نکرده است بنا به مراتب دادگاه اظهارات نامبرده را مبنی بر عدم امکان تمکین بلادلیل تلقی و با توجه به ماده 1103 قانون مدنی زن و شوهر مکلف به حسن معاشرت با یکدیگرند و مستندا به قسمت اخیر ماده 358 قانون آیین دادرسی محاکم عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 21/1/79 ضمن رد تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه دادنامه معترض عنه را عینا تایید می نماید رای دادگاه به موجب مواد 365 قانون فوق الذکر قطعی است لازم به ذکر است اجرای حکم تمکین منوط به تهیه مسکن مستقل در حدشان زوجه با کلیه اثاث البیت در اجرای ماده 1107 قانون مدنی می باشد.
رییس شعبه 26 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
احمدی ـ نجفی رسا