اخفاء ازاله بکارت از طریق عمل جراحی و تظاهر به باکره گی فی نفسه موجب تحقق خیار فسخ نکاح نمی شود مگر بکارت زوجه صراحتا شرط شده باشد یا عقد مبتنی بر آن واقع شده باشد.

در خصوص دادخواست پ.ن. فرزند ح. به طرفیت ت.الف. فرزند ن. با وکالت ع.ک. به خواسته صدور حکم به فسخ نکاح با توجه به محتویات پرونده و سند نکاحیه ثبتی که حکایت از وجود علقه زوجیت بین طرفین از تاریخ 13/11/1391 را دارد و دادخواست تقدیمی و اظهارات خواهان دایر بر اینکه بعد از ازدواج با خوانده وی اقرار نموده است که قبل از ازدواج یک مرد نامحرم به زور به وی تجاوز کرده بود و باعث ازاله بکارت وی شده است که آن را ترمیم نموده است و در زمان ازدواج خویش را دوشیزه قلمداد کرده بود در حالی که دوشیزه نبوده است. خوانده و وکیل وی با اظهارات و ادعای خواهان مخالفت نموده اند و خوانده اظهار داشت که وی دوشیزه بوده است و بعد از ازدواج با خواهان با وی رابطه زناشویی داشت لیکن به دلیل نوع پرده بکارت ازاله بــکارت هویــدا نمی باشد لیکن خواهان جهت اثبات ادعای خویش به سند عادی که خوانده اذعان نموده است قبــل از ازدواج به وی تجاوز شده است و به اظهارات گواهان استناد نموده است که خوانده اذعان به امضای ذیل سند عادی نموده است لیکن ادعا نموده که خواهان وی را اغفال نموده است و دادگاه از گواهان خواهان نیز تحقیق نموده است که اظهار داشتند که خوانده در مراتب جداگانه نزد آنان اذعان نموده بود که در دوران مجردی به وی تجاوز شده بود و نزد یــکی از شهــود اذعان نموده بود که پرده بکارت را ترمیم نموده بود النهایه دادگاه با توجه به مراتب موصوف و گواهی پزشکی قانونی که اصل ادعای خواهان را نفی ننموده است و مدافعات غیرموجه خوانده و وکیل وی را وارد ندانسته و به استناد ماده 1128 قانون مدنی حکم به فسخ نکاح بین طرفین را صادر می نماید. رای صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 253 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ حجت نیا

تجدیدنظرخواهی خانم ت.الف. با وکالت آقای الف.ع. به طرفیت آقای پ.ن. نسبت به دادنامه شماره 751 مورخ 29/5/92 شعبه 253 دادگاه خانواده تهران وارد و موجه است و رای مزبور که به موجب آن به لحاظ باکره نبودن زوجه در حین عقد با استناد به ماده 1128 قانون مدنی حکم به فسخ نکاح صادر شده مغایر با موازین شرعی و قانون و دلایل موجود در پرونده می باشد زیرا اولا ـ زوجه ادعای زوج را در مورد عدم بکارت حین عقد تکذیب نموده و دلیل و بینه شرعی برای اثبات این امر از سوی زوج اقامه نشده است. ثانیا ـ بر فرض که زوجه حین عقد نکاح باکره نباشد و زوج با اعتقاد به اینکه وی باکره است با وی ازدواج کند و زوجه و ولی وی حین عقد بر فرض اطلاع سکوت کرده و عدم بکارت را بیان نکرده باشند بعدا عدم بکارت وی معلوم شود طبق موازین شرعی همان گونه که در مسیله 14 و 15 از «القول فی العیوب الموجبه لخیار الفسخ و التدلیس»; کتاب النکاح تحریر الوسیله جلد 2 ص 296 آمده است اگر چه این امر تدلیس محسوب می گردد ولیکن تدلیسی که موجب خیار فسخ نکاح باشد نیست مگر اینکه صفت باکره بودن به یکی از انحای ثلاثه مذکور در ذیل مسیله 13 همان مبحث از کتاب مذکور یعنی صفت مذکور در ضمن عقد نکاح صریحا شرط شود و یا توصیف گردد و با اینکه در گفتگوهایی مقدماتی مطرح و بر آن توافق نمایند سپس عقد نکاح مبنیا بر آن توافق قبلی اجرا و واقع شود در حالی که وجود این صفت در عقد نکاح شرط یا توصیف نشده است و در گفتگوهای مقدماتی قبل از عقد نیز مطرح نشده تا عقد بر مبنای آن جاری شود و در نتیجه مورد با ماده 1128 قانون مدنی که مورد استناد قرار گرفته است انطباق ندارد کما اینکه عیب مورد ادعا از عیوبی که در ماده 1123 قانونی مزبور احصاء شده است نمی باشد لذا با استناد به ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدیدنظرخواسته نقض می شود و حکم به بطلان دعوی خواهان بدوی صادر و اعلام می گردد. این رای قطعی است و ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور می باشد.
رییس شعبه 30 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
بیگدلی ـ پویا