دعوی آقای الف.ص. فرزند الف. با وکالت آقای م.ت. به طرفیت آقایان 1ـ الف.ش. 2ـ ح.ع. 3ـ م.س. 4ـ و. به خواسته الزام به پرداخت 000/ 525/884/2 ریال با احتساب کلیه خسارات دادرسی می باشد. بدین شرح که خواهان مدعی است به موجب دادنامه صادره از شعبه 227 دادگاه عمومی حقوقی تهران به تصدی خوانده ردیف اول و دادنامه صادره توسط شعبه 29 دادگاه تجدیدنظر استان تهران به تصدی خواندگان ردیف های دوم و سوم حکم به رد دعوی خواهان آقای ر.س. و به نفع آقای الف.ص. صادر می گردد. سپس خواهان این پرونده مبادرت به فروش بیع موضوع قول نامه می نماید. پس مدت ها بر اثر اعتراض آقای ر.س. از شعبه نهم تشخیص با استدلال اینکه حکم صادره از شعب بدوی و تجدیدنظر بر خلاف بین شرع می باشد نقض و حکم بر محکومیت خواهان این دعوی صادر می نماید و اخیرا نیز حکمی از شعبه 25 دادگاه عمومی حقوقی تهران صادر گردیده و خواهان این دعوی را به پرداخت مبلغ 000/ 525/884/2 ریال به علاوه هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل محکوم نموده است. نظر به اینکه ارکان تحقق مسیولیت عبارت اند از: 1ـ ورود ضرر 2ـ رابطه سببیت 3ـ تقصیر در این پرونده هر چند ورود ضرر محرز است لیکن وجود تقصیر و رابطه سببیت بین تقصیر و ورود
خسارت ثابت نمی باشد؛ چون از طرفی صرف صدور یک رای توسط یک دادگاه و نقض آن در مراجع بالاتر دلیل مقصر بودن قاضی دادگاه صادرکننده رای نمی باشد و از طرفی این دادگاه به هیچ عنوان صلاحیت رسیدگی و احراز تقصیر یا عدم تقصیر دادگاه هم عرض را ندارد چه برسد به احراز تقصیر دادگاه بالاتر؛ و مرجع تشخیص تقصیر یا عدم تقصیر قاضی دادسرای انتظامی قضات می باشد؛ و پس از احراز وجود تقصیر این دادگاه صلاحیت رسیدگی به پرونده را دارد. در نتیجه دادگاه دعوی طرح شده بدین منوال و قبل از احراز تقصیرقاضی منطبق بر قانون ندانسته و به استناد ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم استماع دعوی صادر و اعلام می دارد. رای صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
دادرس شعبه 1 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ آقالار ثالث