در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم س.پ. به طرفیت آقای م.ف. نسبت به دادنامه شماره 00417/9209970215 ـ 31/2/92 در پرونده کلاسه 9109980215102281 شعبه 241 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن حکم به اجازه ازدواج عدد برای یک نوبت به خواهان بدوی تجدیدنظرخوانده به شرح استدلال به عمل آمده در دادنامه موصوف صادر شده است موجه تشخیص داده می شود زیرا با توجه به محتویات پرونده و نیز لایحه اعتراضیه تجدیدنظرخواه و دفاعیه تجدیدنظرخوانده از آنجایی که خواهان بدوی آقای م.ف. درجلسه دادگاه بدوی [اظهار داشته که:] در مورخ 29/2/92 مسکن
اجاره شده را به صاحب آن پس دادم که در نتیجه هیچ گونه منزل مستقلی برای ادامه زندگی کردن در حال حاضر موجود نمی باشد لذا تجدیدنظرخواه اظهار نموده حاضر به ادامه زندگی مشترک و تمکین از زوج پس از تهیه مسکن مستقل می باشم و با عنایت به دادنامه شماره 900482 ـ 24/3/90 صادره از شعبه 241 دادگاه عمومی حقوقی تهران در مورد تمکین زوجه از زوج به شرح تهیه مسکن مستقل و اثاث متناسب از سوی زوج گرچه در گزارش پرونده استنادی کلاسه 900332 به مزبور در مورخ 31/2/92 آمده است که زوج اظهار نموده در منزل پدر زوج ادامه امکان زندگی مقدور نمی باشد که داگاه محترم بدوی می بایست در این مورد تحقیقات جامعی به عمل می آورد زیرا حکم به ازدواج مجدد زوج نیاز به بررسی در مورد اظهارات زوجه داشته تا چنانچه امکانات برای ادامه زندگی با زوجه مهیا بوده و زوج بر اساس آن طبق دادنامه تمکین مورخ 24/3/90 اقدام نموده است حکم اجازه ازدواج مطابق با مقررات قانونی بوده لذا بنا به مراتب فوق و به لحاظ عدم تهیه مسکن مستقل از جانب زوج صدور حکم اجازه ازدواج مجدد وجاهت قانونی نداشته است ضمن نقض دادنامه یاد شده مستندا به قسمت اول ماده 358 از قانون آیین دادرسی محاکم عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 21/1/79 حکم بر رد دعوی خواهان بدوی زوج آقای م.ف. در مورد اجازه ازدواج مجدد صادر و اعلام می نماید. این رای به موجب ماده 365 قانون مرقوم قطعی است لازم به ذکر است زوج پس از تهیه مسکن مستقل نسبت به صدور اجراییه در مورد دادنامه تمکین مورخ 24/3/90 می تواند اقدام نماید و در صورت عدم تمکین و زوج مهیا بودن منزل مستقل با کلیه امکانات طرح مجدد ازدواج مجدد از نظر قانونی بلا اشکال می باشد.
رییس شعبه 23 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
احمدی ـ سیفی