در صورت اثبات رفتار نامناسب پدر و احراز مصلحت طفل در زندگی با مادر دادگاه حق حضانت را از پدر سلب و به مادر واگذار می کند.

در این پرونده خانم ن.الف. فرزند غ. با وکالت آقای ع.م.ی. دادخواستی به طرفیت آقای م.الف. فرزند ح. به خواسته سلب حضانت فرزند مشترک پسر 7 ساله و نیز دستور موقت تقدیم و به موجب آن توضیح می دهد که « فرزند موکله اینجانب به نام م. هفت سال سن دارد و به لحاظ مصلحت فرزند و این که 1ـ سلامت طفل در خطر است 2ـ تنها ماندن طولانی در منزل به لحاظ اشتغال پدر 3ـ عدم مراقبت و نگهداری پدر 4ـ تمایل فرزند به زندگی نزد مادر 5ـ عدم اجازه ملاقات با مادر از طرف پدر تقاضا دارم حضانت طفل طبق تبصره الحاقی به ماده 1169 قانون مدنی به موکله واگذار گردد »; خوانده دعوی طی لایحه ای مفصل با بیان علل و چگونگی بروز اختلاف خانواگی و شدت وخامت آن و تجزیه و تحلیل ادعای خواهان و تکذیب موارد گفته شده نسبت به واگذاری حضانت به مادر مخالفت نموده است ماحصل تحقیقات دادگاه در مورد شغل و ساعات کار شبانه روزی پدر و پاسخ های او به شرح منعکس در صورت جلسه مورخه 29/9/91 دادگاه این گونه است که خوانده (پدر) معلم ریاضی در مقطع متوسطه هنرستان است و در روزهای شنبه و یکشنبه و چهارشنبه از ساعت 8 تا 14 و در روزهای سه شنبه و چهارشنبه نیز در شیفت عصر به طور معمول در امر تدریس اشتغال دارد و با کودک محزون که هم اکنون در کلاس دوم ابتدایی تحصیل می نماید تنها زندگی می کنند دادگاه با درک اختلاف موجود فی مابین والدین و شخصیت آنان و شرایط متاثر از آن و حاکم زندگی کودک و نیازمندی های او و به منظور نیل به تشخیص درست نظر تخصصی واحد مشاوره روانشناسی را در زمینه تعیین مصلحت کودک جویا می گردد که ارزیابی واحد مشاوره طی پاسخ کتبی مضبوط در پرونده این گونه است « با پدر و مادر و فرزند مصاحبه شد ـ فرزند ارتباط عاطفی عمیقی با مادر دارد و تمایل زیادی به زندگی با مادر دارد ـ لذا با توجه به رابطه عاطفی مادر و فرزند ویژگی های پدر و مادر به صلاح فرزند است نزد مادر زندگی کند تا در آرامش روحی به سر برد»; دادگاه با توجه به محتویات پرونده و احراز رابطه زوجیت و پدر و مادری طرفین نسبت به طفل مذکور و در نظر گرفتن ملاحظات اخلاقی عاطفی و اجتماعی و نیز جنبه های شخصی و کودکانه طفل و تاثیر بسزای آرامش روحی در تکوین و تکمیل شخصیت طفل و ضرورت مبرمی که احساس می شود مصلحت کودک را زندگی در نزد مادر و تحت حضانت او تشخیص می دهد فلذا با پذیرش دعوی خواهان به استناد تبصره الحاقی به ماده 1169 قانون مدنی و ماده 13 قانون حمایت از خانواده حکم به حضانت مادر (خواهان) نسبت به فرزند مشترک پسر به نام م. صادر و اعلام می نماید و در خصوص آن قسمت از خواسته خواهان مبنی بر صدور دستور موقت حضانت فرزند مشترک نظر به این که وکیل خواهان متعاقبا طی لایحه تقدیمی مضبوط در پرونده به شماره 908 ـ 16/9/91 آن را مسترد نموده است فلذا با مدرک بند الف ماده 107 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی قرار ابطال درخواست فوق صادر و اعلام می گردد. رای صادره حضوری و ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران است.
رییس شعبه 242 مجتمع دادگاه عمومی خانواده تهران ـ نوربخش

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای م.الف. به طرفیت خانم ن.الف. با وکالت آقای ع.م.ی. از دادنامه شماره 301968 مورخه 1/12/1391 شعبه محترم 242 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن حکم به حضانت فرزند مشترکشان م. متولد 10/1/1384 شمسی توسط مادر در پرونده کلاسه 242/91/1199 با لحاظ تبصره ماده 1169 قانون مدنی موضوع ماده واحده قانون اصلاح ماده 1169 قانون مصوب 8/9/1382 مجمع تشخیص مصلحت نظام صادر گردیده وارد نمی باشد زیرا رای بر اساس مقررات و موازین قانونی صادر شده و ایرادی از حیث ماهوی یا شکلی به آن وارد نیست و استدلال محکمه محترم بدوی و نیز مستندات آن صحیح می باشد و تجدیدنظرخواه دلیل یا دلایلی که موجبات نقض و یا بی اعتباری دادنامه را فراهم نماید ارایه ننموده لذا بنا به مراتب دادگاه مستندا" به قسمت اخیر ماده 358 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقـلاب در امــور مـدنی مصوب 21/1/79 ضمن رد اعــتراض معـــترض دادنامه معترض عنه را عینا" تایید می نماید. رای دادگاه به موجب ماده 365 قانون فوق الذکر قطعی است.
رییس شعبه 45 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
اصلانی ـ نحوی