ثبت ملک در فهرست آثار ملی مستلزم اثبات شئون تاریخی و ملی بنا بوده و ایجاد محدودیت در مالکیت اشخاص قبل از ثبت بنا یا ملک به عنوان اثر ملی فاقد وجاهت قانونی است.

شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته: مالک پلاک ثبتی شماره.. . فرعی از.. . اصلی واقع در بخش.. . تهران می باشد. لیکن اداره طرف شکایت [اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان تهران] به موجب صورت جلسه مذکور ملک موصوف را واجد ارزش تاریخی ـ فرهنگی اعلام کرده و از احقاق حقوق مالکانه نامبرده خودداری نموده است لذا به شرح خواسته تقاضای رسیدگی کرده که با توجه به بررسی محتویات پرونده و ملاحظه لایحه دفاعیه واصله از اداره طرف شکایت؛ نظر به این که حسب اظهارات طرف شکایت در لایحه دفاعیه ملک مورد نظر به عنوان اثر ملی ثبت نگردیده است و با توجه به این که شرایط ملک قابل ثبت طبق قانون حفظ آثار ملی سال 1309 و قانون ثبت آثار ملی سال 1352 بناهایی که تا آخر سلسله زندیه احداث گردیده و واجد شیون ملی یا تاریخی باشد اعلام شده است که در مانحن فیه طرف شکایت دلیلی بر احراز شیون تاریخی یا ملی ارایه نکرده است و از طرفی ایجاد محدودیت در مالکیت اشخاص قبل از ثبت بنا یا ملک به عنوان آثار ملی فاقد وجاهت قانونی است و علی رغم ابلاغ وقت رسیدگی و دعوت از نماینده حقوقی جهت ارایه دلایل و مستندات در خصوص موضوع در جلسه رسیدگی حاضر نشده بنابراین با توجه به مراتب فوق و با استناد به ماده 30 قانون مدنی و اصل قاعده تسلیط شکایت موجه تشخیص و حکم به ورود شکایت دایر بر ابطال تصمیم معترض عنه صادر و اعلام می گردد. رای صادره قطعی است.
دادرس شعبه 1 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
مومنی ـ مولابیگی