در دعوای کیفری ترک انفاق اصل بر پرداخت نفقه توسط زوج می باشد.

در خصوص اعتراض آقای م.ع. فرزند الف. نسبت به دادنامه شماره 100707 مورخه 30/7/91 صادره از شعبه 1161 دادگاه عمومی تهران که به موجب آن مشارالیه به اتهامات 1- ایراد ضرب عمدی 2- توهین 3- ترک نفقه همسر محکومیت حاصل نموده است با ملاحظه محتویات پرونده و لایحه اعتراضیه تجدیدنظرخواه اولا در خصوص ایراد ضرب عمدی که صرفا دیه کمتر از بیست درصد دیه کامل تعیین گردیده و دادنامه در این قسمت قطعی است لذا دادگاه مستندا به بند د ماده 232 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری قرار رد تجدیدنظرخواهی مشارالیه را نسبت به این بخش از دادنامه بدوی به لحاظ قطعیت آن صادر می نماید. ثانیا در خصوص اتهام توهین دلیلی که حکایت از توجه اتهام باشد ارایه نگردیده و صرف ادعای شاکیه کافی برای توجه اتهام نیست مضافا نسبت به اتهام ترک انفاق اولا تا زمان طرح شکایت مورخه 20/4/91 که منجر به درگیری بین طرفین شده زندگی مشترک داشته اند و بدیهی است هزینه زندگی مشترک به عهده سرپرست خانواده بوده و اصل بر پرداخت آن می باشد. ثانیا بعد از زمان طرح شکایت نیز در چند ماه بعد دلایل پرداخت نفقه به حساب خانم شاکیه از ناحیه تجدیدنظرخواه ارایه گردیده است مضافا به اینکه از تاریخ طرح شکایت شاکیه در منزل پدری خود زندگی می کرده و قطعا تمکین از شوهر نداشته در حالی که ترک انفاق با تمکین محقق و جنبه کیفری خواهد داشت؛ لذا دادگاه با عدم احراز وقوع بزه در این دو مورد و با استناد به بند یک ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و اصل برایت با نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته رای بر برایت مشارالیه از اتهامات 1- ترک انفاق 2- توهین صادر می نماید. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 21 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار
تولیت ـ پورعرب