خانم الف. در 14/11/1392به اتهام آدم ربایی و
ضرب و جرح عمدی از آقای م. و دیگری به نام الف. شکایت کرده است. دادسرا موضوع را تجاوز به عنف اعلام و قرار عدم صلاحیت صادر و در مورد آدم ربایی و تهدید با چاقو بدل تشکیل داده است. دادگاه در مورد زنای به عنف برایت صادر و عمل متهم را رابطه نامشروع مادون زنا تشخیص و متهم را به 99 ضربه شلاق محکوم نموده است. اجمال ماجرا این است که خانم الف. 19 ساله در نیروی انتظامی اظهار داشته: در 10/11/1392 آقای م. و دوستش الف. در کوچه مرا به زور سوار ماشین کردند و به منزلی بردند و با تهدید چاقو قصد تجاوز داشت به بهانه آب خوردن به آشپزخانه رفتم چاقو برداشتم قصد خروج از منزل را داشتم نامبردگان مانع خروج شدند با چاقو خودزنی کردم آن ها آژانس گرفتند به بیمارستان رفتم (2). آقای م. به من تجاوز کرده است(صفحه3). م. 19 ساله در نیروی انتظامی اظهار داشته: با الف. دوست هستم ارتباط تلفنی و پیامک داریم قرار گذاشتیم آمد کنار هم نشستیم اعصاب او خورد شد فرار کرد به آشپزخانه رفت و چاقو را برداشت و گفت به خاطر تو هر کاری می کنم تا به تو برسم و خودزنی کرد تا به من برسد با آژانس به بیمارستان رفت من نگران شدم به سمت بیمارستان رفتم ولی داخل نرفتم(صفحه4). منزل متعلق به آقای م. شوهرخاله بنده است نشانی به الف. دادم خودش آمد زنگ زد آمد داخل منزل الف. پسردایی من است کاری نکرده در اتاق دیگری نشسته بود و من و الف. به اتاق بغل حمام رفتیم الف. خودش لباسش را درآورد مشکلی نداشت(صفحه5). پزشکی قانونی پاسخ داده: غیرمدخوله است در ناحیه مقعد فاقد آثار مشهود از دخول است. نامبرده دارای جراحت متلاحمه مچ دست چپ است(صفحه7). دادسرا در 21/11/1392 در مورد تجاوز به عنف عدم صلاحیت صادر و در خصوص آدم ربایی و تهدید با چاقو بدل پرونده تشکیل داده است(صفحه 18). خانم الف. در دادگاه اظهار داشته: با م. دوست بودم به منزل ایشان رفتم به عنف از دبر با من مرتکب زنا شد. من بعد از زنا مچ دست خودم را با چاقو بریدم (صفحه20). متهم م. 20 ساله در دادگاه اظهار داشته: اتهام زنای به عنف را قبول ندارم اظهارات قبلی و اقرار به ارتکاب زنا در آگاهی را قبول ندارم فقط با الف.رابطه نامشروع مادون زنا داشته ام(صفحه 25). متهم در جلسه 08/04/1392 در دادگاه تقریبا مشابه اظهارات قبلی خود را تکرار نموده است و گفته است: فقط رابطه تلفنی را قبول دارم. وکیل متهم اظهار داشته: موکل منکر بزه انتسابی است دلیل اثباتی ارایه نشده پزشکی قانونی زنا را تایید نکرده است تقاضای برایت موکل از تجاوز به عنف را دارم و در مورد رابطه نامشروع تقاضای تخفیف مجازات احتمالی را دارم(صفحه 55). دادگاه در 08/04/1393 به اتفاق آراء بدین شرح رای صادر نموده است:
رای دادگاه - درباره شکایت الف. متولد 1373 علیه م. 20 ساله با وکالت ر. دایر بر زنای به عنف با شاکیه از دبر؛ دادگاه با توجه به انکار متهم و فقدان ادله اثباتی ازجمله اقرار شهادت شهود و علم قاضی که از طرق متعارف حاصل گردد بزهکاری متهم را محرز ندانسته مستندا به اصل 37 قانون اساسی و بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و قاعده فقهی درا حکم بر برایت آنان نسبت به بزه انتسابی صادر می نماید لیکن با توجه به این که تطبیق فعل مجرمانه متهم با قانون از تکالیف دادگاه است با عنایت به شکایت شاکیه گزارش مرجع انتظامی اقرار متهم بر رابطه نامشروع با شاکیه مکره متواری شدن مشارالیه از زمان وقوع بزه تا دستگیری عمل ارتکابی از سوی وی را در حد رابطه نامشروع مادون زنا دانسته به استناد ماده 637
قانون مجازات اسلامی 1375 متهم را به 99 ضربه شلاق تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی و کسر آن از شلاق تعزیری به استناد ماده 27
قانون مجازات اسلامی 1392 محکوم می نماید. رای صادره حضوری محسوب ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دیوان عالی کشور است. دادنامه 29-08/04/1393 شعبه اول دادگاه کیفری استان.. . در 15/05/1393 به ر. وکیل محکوم علیه آقای م. ابلاغ و لایحه تجدیدنظرخواهی وی در 04/06/1393 به دادگاه تقدیم شده است. خلاصه لایحه وکیل این است که نافی را نفی بس است و در جرایم منافی عفت تحقیق مفصل ممنوع است. در ارتباط تلفنی طرفین به یک اندازه مقصر بوده و تقاضای اعمال مجازات نسبت به ایشان را نیز دارم.