در دعوی اجرت المثل ایام زوجیت توسط زوجه علیه ورثه زوج زوجه باید ثابت نماید انجام امور خانه به دستور زوج بوده است. همچنین با توجه به عرف حاکم بر خانواده ها که این اعمال با قصد تبرع انجام می شود باید عدم قصد عدم تبرع خود را نیز اثبات نماید.

در خصوص دادخواست تقدیمی خواهان خانم ع.ز. فرزند ح. با وکالت آقای ف.س. به طرفیت خواندگان 1-پ.ع. 2-ج.ع. 3-ج.ع. با وکالت آقای م.م. فرزندان ج. به خواسته مطالبه اجرت المثل ایام زندگی مشترک با احتساب کلیه خسارات قانونی با جلب نظر کارشناس می باشد با توجه به اوراق و محتویات پرونده از جمله مفاد دادخواست تقدیمی تصویر مصدق سند نکاح نامه رسمی به شماره 47 صادره از دفتر ازدواج شماره 77 حوزه ثبتی تبریز وجود علقه زوجیت بین طرفین به سبب عقد نکاح دایم محرز نظر به اینکه خواهان به شرح مفاد دادخواست تقدیمی اعلام داشته در انجام کارهای خانه داری به دستور زوج به قصد عدم تبرع بوده به نظر دادگاه نیز اصل بر عدم تبرع و عدم مجانیت عمل است از سوی خوانده دعوی نیز دلیلی که خلاف اصل مزبور را اثبات برساند به دادگاه ارایه و ابراز نگردیده و دادگاه در خصوص تعیین میزان اجرت المثل موضوع را به کارشناس ارجاع نموده که کارشناس منتخب به شرح نظریه کتبی میزان اجرت المثل خواهان را مبلغ340000000 ریال برآورد و تعیین نموده که نظریه مزبور مصون از تعرض و اعتراض طرفین باقی مانده به نظر دادگاه نظریه کارشناسی با احوال قضیه مغایرتی ندارد دعوی خواهان به نظر دادگاه به کیفیت مطروحه وارد و ثابت تشخیص مستندا به تبصره 2 از ماده 336 از قانون آیین دادرسی مدنی حکم به الزام خوانده به پرداخت مبلغ 000/000/340 ریال بابت اجرت المثل ایام زندگی مشترک طبق نظریه کارشناس و مبلغ 000/070/1 ریال بابت هزینه دادرسی و مبلغ 000/500/2 ریال بابت حق الوکاله وکیل که سبب طرح دعوی به خواهان وارد گردیده در حق خواهان صادر و اعلام می گردد. رای صادره نسبت به خواندگان ردیف اول خانم پ.ع. دو ردیف سوم آقای ج.ع. حضوری محسوب ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران و نسبت به خوانده ردیف دوم آقای ج.ع. غیابی محسوب ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل واخواهی در همین شعبه می باشد.
رییس شعبه 265 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ فراهانی

تجدیدنظرخواهی آقای ج.ع. با وکالت آقای م.م. به طرفیت خانم ر.ع. از دادنامه شماره 1562 مورخ 19/10/91 شعبه 265 دادگاه عمومی حقوقی (خانواده) تهران که به موجب آن حکم به پرداخت اجرت المثل صادر شده است وارد است زیرا حسب محتویات پرونده زوج فوت نموده و زوجه به طرفیت فرزند مرحوم (تجدیدنظرخواه) طرح دعوای مطالبه اجرت المثل نموده است و پرداخت اجرت المثل مشروط به اثبات و تحقق شرایطی است؛ اولا: زوجه به دستور زوج در طول زندگی مشترک کاری انجام داده باشد؛ ثانیا: اثبات نماید کارهای انجام داده تبرعا نبوده؛ ثالثا: عرفا برای آن کار اجرت المثل باشد با عنایت به اینکه دلیلی که ثابت شود زوجه به دستور زوج کاری انجام داده ارایه نشده و از نظر عرف جامعه ایرانی زن ها کارهایی را که در منزل زوج انجام می دهند اجرت نمی گیرند و مضافا دلیلی ثابت نماید بدون قصد تبرع کارهای انجام داده ارایه و ابراز ننموده است بنا به مراتب اعتراض را وارد تشخیص و به استناد مواد 197 و 358 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب و ماده 1257 قانون مدنی با نقض دادنامه معترض عنه دعوای خواهان را غیر وارد تشخیص و حکم به رد آن صادر و اعلام می دارد. این رای قطعی است.
رییس شعبه 11 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
فرهبد ـ علی محمدی