رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور
چون طبق بند ب ماده 238 مکرر قانون مجازات موقعی کیفر صادرکننده چک بلامحل تشدید می گردد که در صدور چنین چکی سوء نیت داشته باشد و یکی از طرق احراز سوء نیت ابلاغ اظهارنامه به او است و اصولا تا اظهارنامه به شخص متهم ابلاغ واقعی نگردد نمی تواند یقین حاصل کرد به این که با علم و اطلاع از صدور اظهارنامه از پرداخت مبلغ چک خودداری کرده است بنابراین ابلاغ اظهارنامه در این مورد ابلاغ واقعی است نه قانونی مگر این که دادگاه از طرق دیگری از قبیل اقرار متهم یا دلایل دیگر احراز نماید که متهم از مفاد یا صدور اظهارنامه مطلع شده است معهذا در موقع مقرر از پرداخت وجه چک امتناع نموده است این رای طبق قانون وحدت رویه قضایی مصوب تیرماه 1328 در مورد مشابه لازم الاتباع است.
هیات عمومی دیوان عالی کشور