رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور
مراد قانونگذار از ذکر جمله ((... دادگاه تجدیدنظر با توجه به دلیل ابرازی رای صادره را نقض و رسیدگی ماهوی خواهد کرد)) در تبصره سه ماده 235 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری علی الاصول مرجعی است که نسبت به دادگاه صادرکننده رایی که اعلام اشتباه در آن شده از حیث درجه و شان عالی تر باشد. بنابراین و با توجه به این که دادگاه های هم عرض حق نقض آراء صادره یکدیگر را ندارند و نظر به اصل 161 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در خصوص نظارت عالیه دیوان عالی کشور بر اجرای صحیح قوانین در محاکم و نظر به این که دیوان عالی کشور از این حیث مرجع نقض و ابرام است چنانچه مرجع تجدیدنظر دعوایی دادگاه تجدیدنظر استان باشد مقامی که حق نقض رای صادره از این دادگاه را دارد دیوان عالی کشور خواهد بود. بنا به مراتب رای شعبه 11 دیوان عالی کشور در مورد اعمال ماده 23 قانون مزبور در حدی که متضمن نقض رای صادره از شعبه نهم دادگاه تجدیدنظر استان مازندران است منطبق با موازین قانونی تشخیص می شود.
این رای بر طبق ماده 270 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب سال 1378 در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها لازم الاتباع است.
هیات عمومی دیوان عالی کشور