در صورت تعارض بین حقوق دارنده نام تجاری و حقوق دارنده علامت تجاری مقام قضائی دادسرا با چه تکلیفی مواجه است؟ فرض اول: (الف) دارای سابقه استفاده مستمر از نام تجاری و (ب) بدون سابقه استفاده از نام تجاری که بعدا همان نام را به نام خود به عنوان علامت تجاری ثبت نموده است. فرض دوم:الف) و (ب) هر دو دارای سابقه استفاده مستمر از نام تجاری و (ب) دارای ثبت متاخر علامت تجاری. در دو فرض فوق آیا اساسا شخص الف مرتکب بزهی شده است یا خیر./ع

1- هر چند در قانون ثبت اختراعات طرح های صنعتی و علایم تجاری مصوب 1386 در خصوص حکم مقرر در ماده 20 قانون سابق ثبت علایم و اختراعات مصوب 1310 و به رسمیت شناختن حق تقدم و جواز ابطال ثبت علامت تجاری به واسطه سابقه استعمال مستمر تصریحی وجود ندارد اما از حکم مقرر در ماده 47 قانون ثبت اختراعات طرح های صنعتی و علایم تجاری مصوب 1386 مبنی بر حمایت از نام های تجاری فاقد سابقه ثبت در برابر اعمال خلاف قانون اشخاص ثالث چنین مستفاد است که سابقه استفاده از نام تجاری به تنهایی می تواند دلیل مالکیت و جواز اقامه دعوا باشد. لذا در فرض سوال در صورت اثبات سابقه استفاده مستمر از نام تجاری دارنده نام تجاری در مقابل دارنده علامت تجاری فاقد سابقه استفاده که متعاقبا آن را به ثبت رسانیده است قابل حمایت است. عمل غیرقانونی دارنده علامت تجاری به موجب قسمت اخیر ماده 61 این قانون جرم تلقی شده و مرتکب علاوه بر جبران خسارت به پرداخت جزای نقدی (از ده میلیون تا پنجاه میلیون ریال) یا حبس تعزیری (از نود و یک روز تا شش ماه) یا هر دوی آن ها محکوم می شود. 2- در فرض سوال که دارندگان نام تجاری و علامت تجاری هر دو دارای سابقه استفاده مستمر هستند؛ اما دارنده علامت تجاری آن را به ثبت رسانیده است موجبات استناد به حکم مقرر در ماده 47 قانون ثبت اختراعات طرح های صنعتی و علایم تجاری مصوب 1386 فراهم نبوده و مستند به ماده 31 این قانون حق استفاده انحصاری از علامت تجاری به شخصی اختصاص دارد که آن علامت را وفق مقررات این قانون به ثبت رسانیده باشد؛ لذا رفتار ارتکابی وی مشمول ضمانت اجرای کیفری موضوع قسمت اخیر ماده 61 قانون مذکور قرار نمی گیرد.