در عقود معوض مانند بیع علی­الاصول شخصیت طرف به نحو قید یا شرط مدخلیتی در قصد طرفین ندارد و به طور معمول در عقود معوض هیچ­یک از دو طرف قرارداد به شخصیت طرف دیگر توجهی ندارد. لکن بر مبنای اصل آزادی قراردادی و مستفاد از ماده 201 قانون مدنی که مقرر می­دارد «اشتباه در شخص طرف به صحت معامله خللی وارد نمی­آورد مگر در مواردی­که شخصیت طرف علت عمده عقد باشد.» بنابراین گاهی شخصیت طرف یا یکی از صفات او از اهمیت ویژه­ای برخوردار است و چنانچه این امر مورد توجه طرفین باشد می­توان آن را علت عمده عقد قرار داد و به صورت شرط ضمن عقد درآورد. در این صورت اگر وصف مورد شرط اساسی و قید تراضی باشد چون وصف مشروط علت غایی و موضوع اصلی تراضی است لذا تخلف از آن موجب بطلان عقد می­شود. ولی در مواردی­که وصف جنبه فرعی دارد تخلف از آن خیار فسخ ایجاد می­کند. تراضی یا مقصود طرفین قرارداد زمانی در رابطه آنها موثر است که یا ضمن عقد بیان شود و یا از اوضاع و احوال معلوم باشد که عرفا در حکم تصریح به آن است و لذا اگر وصف یا شرط به صورت اساسی باشد تخلف از آن موجب بطلان عقد است و اگر جنبه فرعی داشته باشد تخلف از آن حق فسخ برای مدعی به وجود می­آورد./ت