اولا مستنبط از مواد 11 و 13 قانون آئین دادرسی در امور مدنی و رای وحدت رویه شماره 688 مورخ 23/3/85  به نظر می رسد بانک محال علیه بانکی تلقی می شود که چک در آن قابل ارائه و پرداخت است ولو اینکه بانک صادر کننده چک هم نباشد و اصولا مبنای آراء وحدت رویه شماره های 669 مورخ 21/7/ 83 و 688 مورخ 23/3/85 نیز این بوده که دارندگان چک راحت تر بتوانند جهت وصول و مطالبه وجه آن بر اساس مواد یاد شده علیه صادرکننده چک مبادرت به طرح شکایت کیفری یا حقوقی نمایند. ثانیا در صورتی که شخصی که چک متعلق به بانک الف را از طریق بانک ب که در آن حساب دارد با اعطای نمایندگی قصد وصول آن را داشته باشد بانک ب فقط نماینده دارنده چک می باشد نه بانک محال علیه و نحوه اعطا یا اجرای نمایندگی تاثیری در موضوع ندارد