1- الف) با توجه به صراحت ماده 135 قانون آیین دادرسی در امور مدنی در صورت عدم اظهار جهات و دلائل تا پایان جلسه اول دادرسی و تقدیم دادخواست جلب ثالث ظرف سه روز پس از آن دادگاه نمی­تواند دادخواست تقدیم شده را به عنوان دادخواست جلب ثالث بپذیرد؛ بلکه با فرض رعایت شرایط قانونی باید به عنوان دعوای مستقل به آن رسیدگی شود. ب) در فرضی که دادخواست جلب ثالث بعد از صدور رای بدوی و قبل از قطعیت آن تقدیم شده است به نظر می­رسد اگر در مهلت تجدیدنظرخواهی دادخواست تجدیدنظر تقدیم شود با عنایت به ذیل ماده 135 یادشده باید به دادخواست جلب ثالث نیز در دادگاه تجدیدنظر رسیدگی شود ولی اگر در مهلت مزبور دادخواست تجدیدنظر تقدیم نشود برابر ذیل پاسخ بند الف مستقلا در دادگاه صالح بدوی رسیدگی شود. 2- مستفاد از ماده 137 قانون آیین دادرسی در امور مدنی چون ترتیبات و جریان دادرسی در مورد دعوای جلب ثالث نیز همانند دادخواست اصلی است لذا در مورد دعوای طاری مزبور نیز ضمن رای راجع به دعوای اصلی در خصوص پذیرش یا رد آن اتخاذ تصمیم می شود و انگیزه جلب­کننده تاثیری در این امر ندارد. 3- ماده 140 قانون آیین دادرسی در امور مدنی در مقام بیان قابلیت تجدیدنظرخواهی قرار رد دادخواست جلب ثالث ضمن تجدیدنظرخواهی از حکم راجع به اصل دعوا می­باشد و دلالتی بر عدم امکان صدور حکم راجع به دعوای جلب ثالث ندارد. 4- با توجه به اصل استقلال دعاوی گرچه دعوای طاری توام با دعوای اصلی رسیدگی می­شود اما استقلال خود را حفظ می­کند و صرف زوال یا استرداد دعوای اصلی باعث انتفای دعوای طاری نمی­شود؛ مگر آنکه مانند فرض سوال طرح دعوای طاری جلب ثالث صرفا به منظور تقویت موضع جلب کننده ثالث مطرح شده باشد که در این صورت با انتفای دعوای اصلی دعوای طاری نیز منتفی می­شود./ت