در صورت طرح دعوا به طرفیت ورثه بدهکار در اجرای مواد 248 و250 قانون امور حسبی حسب مورد به منظور صدور حکم به محکومیت ورثه از محل ماترک و یا محکومیت خود آنها به پرداخت دیون مورث آیا این وظیفه دادگاه است که بررسی نماید ورثه ترکه را قبول یا رد کرده و اجرای حکم صرفا در چارچوب اجرائیه اقدام می کند و یا اینکه دادگاه بدون ورود به این مساله صرفا پس از احراز دین مورث حکم بر محکومیت ورثه صرفا از محل ماترک متوفی صادر می کند و این اجرای احکام است که موظف است پس از بررسی چنانچه ورثه ترک را قبول یا در مهلت رد نکرده باشند اموال خود ورثه را توقیف و یا عنداللزوم نسبت به جلب محکوم علیه اقدام کند.

با توجه به ماده 250 قانون امور حسبی رد ترکه باید در مدت یک ماه از تاریخ اطلاع وراث به فوت مورث به عمل آید. اگر در مدت مذکور رد ترکه به عمل نیاید درحکم قبول و مشمول ماده 248 قانون یاد شده خواهد بود و برابر ماده اخیرالذکر درصورتی که ورثه ترکه را قبول نمایند هر یک مسئول اداء تمام دیون به نسبت سهم خود خواهند بود؛ مگر این که ثابت کنند دیون زائد بر ترکه بوده یا ثابت کنند که پس از فوت متوفی ترکه بدون تقصیر آنها تلف شده و باقی مانده ترکه برای پرداخت دیون کافی نیست که در این صورت نسبت به زائد از ترکه مسئول نخواهند بود و در صورتیکه طرفین دعوا در قبول یا رد ترکه اختلاف داشته باشند باید هرکدام ادعای خود رادر دادگاه ثابت نمایند و دادگاه پس از رسیدگی به موضوع مبادرت به صدور رای می نماید. بدیهی است پس از قطعیت رای اجرائیه بر اساس رای دادگاه صادر و اجرا می شود و اجرای احکام نمی تواند در مفاد آن تغییر دهد.