با عنایت به مراجعات مستمر مرکز درمان بیماریهای روانی ساری بیمارستان زارع ساری جهت اخذ دستور لازم برای همکاری ضابطین در زمینه انتقال بیماران مورد ترخیص به منزل و تحویل آنها به خانواده اعلام فرمائید چنانچه خانواده بیماران روانی پس از بستری بیماران در بیمارستان و متعاقب انجام اقدامات درمانی و بهبودی بیمار و ترخیص وی از بیمارستان از مراجعه جهت ترخیص و انتقال بیمار درمان شده مذکور به منزل خودداری و بیمارستان حتی با صرف نظر نمودن از دریافت هزینه های درمان حاضر به ترخیص بیمار باشد بیمارستان مذکور با عنایت به اینکه اقامتگاه بیماران در شهرهای دوردست استان یا بعضا سایر استانها قراردارد تکلیفی به تحویل بیمار درمان شده به خانواده وی در اقامتگاهش را دارد یا چنین تکلیفی وجود نداشته و بیمار ترخیص و خودش می تواند بیمارستان را به قصد منزل یا هر جای دیگر ی ترک کند؟ در صورت وجود تکلیف فوق برای بیمارستان و درخواست صدور دستور مساعد برای همکاری ضابطین دادسرا و دادستان چه تکلیفی در مواجهه با این درخواست داشته و چه تصمیمی باید اتخاذ نماید؟

در قوانین و مقررات فعلی در خصوص بیمار روانی نصی راجع به تکلیف مراکز درمانی مبنی بر تحویل بیمار روانی متعاقب اقدامات درمانی و بهبود یافتن وی در محل سکونت وی یا بستگانش وجود ندارد و با توجه به اینکه حسب ماده 20 قانون امور حسبی اقدام و دخالت دادستان در امور حسبی مخصوص به مواردی است که در قانون تصریح شده است لذا در این خصوص تکلیفی برای دادستان نیز نمی توان متصور شد. بدیهی است این امر نافی تکالیف سایر دستگاههای مرتبط نظیر سازمان بهزیستی در حمایت از افراد ناتوان جسمی و روحی و رسیدگی به امور آنها نمی باشد.