با عنایت به ماده 2 قانون اجازه پرداخت حق محرومیت از مطب مصوب 22/9/66 و ماده واحده قانون شمول قانون پرداخت حق محرومیت از مطب به مشمولان لایحه قانونی خدمت نیروی انسانی درمانی و بهداشتی و اصلاحیه های بعدی آن مصوب 15/2/1372 قانون صدرالذکر ناظر به اعضای هیئت علمی دانشکده های گروه پزشکی و شاغلان رشته های پیراپزشکی و مشمولان لایحه قانونی خدمت نیروی انسانی درمانی و بهداشتی مصوب 24/9/58 و قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30/1/66 می باشد که قانون گذار به موجب مواد قانونی مزبور دانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی را مجاز دانسته از خدمات تمام وقت (شبانه روزی کامل) اعضای هیئت علمی دانشکده های گروه پزشکی و شاغلان رشته های پیراپزشکی استفاده کنند و در ازای آن حداکثر معادل صد در صد حقوق و فوق العاده شغل آنان را به عنوان حق محرومیت از مطب داروخانه آزمایشگاه یا انواع دیگر درآمدهای خارج از دانشگاه بپردازند. هم چنین مشمولان لایحه قانونی خدمت نیروی انسانی درمانی و بهداشتی مصوب 24/9/58 و قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب  30/1/66 نیز می توانند طبق ضوابط مندرج در قانون اجازه پرداخت حق محرومیت از مطب مصوب 22/9/66 از حق محرومیت از مطب استفاده کنند و تسری حکم مقرر در ماده 2 قانون موصوف و ماده واحده مرقوم به سایر اعضای هیئت علمی دانشگاه ها و دانشکده های دیگر از جمله حقوق ادبیات فارسی الهیات و... فاقد وجاهت قانونی است.