آیا با توجه به قسمت اخیر ماده 249 و بند (2) قسمت اخیر ماده 293 قانون تجارت علاوه بر ابلاغ واخواست به مدیون اصلی (صادرکننده سفته) ابلاغ واخواست نامه به ضامن نیز ضرورت دارد؟

با عنایت به ماده 309 قانون تجارت ناظر به بند (2) ماده 293 قانون مذکور که مقرر می دارد اشخاصی که در برات برای تادیه وجه عندالاقتضا معین شده اند که ضامن نیز می تواند احد از آنان باشد و با عنایت به ماده 296 قانون فوق الذکر که مامور اجرا را مکلف کرده است سواد صحیح اعتراض نامه را به محل اقامت اشخاص مذکور در ماده 293 بدهد و نظر به ماده 292 قانون تجارت که حاکی است دادگاه به مجرد تقاضای دارنده مبنی بر این که به علت عدم تادیه اعتراض شده است معادل وجه برات را از اموال مدعی علیه به عنوان تامین توقیف می کند و ضامن نیز می تواند یکی از مدعی علیهما باشد و مستفاد از رای وحدت رویه شماره 2331 مورخ 5/8/1341 و رای شماره 1654 مورخ 10/5/1340 دیوان عالی کشور و نیز با عنایت به ماده 304 قانون تجارت که مقرر می دارد: «خسارت تاخیر تادیه مبلغ اصلی برات که به واسطه عدم تادیه اعتراض شده است از روز اعتراض...». بنابراین بر واخواست و ابلاغ آن آثاری وجود دارد که بدون ابلاغ آن آثار حاصل نمی شود. با این وصف ابلاغ واخواست به ضامن نیز به حکم مواد مذکور ضروری است و باید ابلاغ واخواست به اشخاصی که در برات برای تادیه و ضامن نیز جزو آنهاست به عمل آید. اتفاق نظر مطابقت و سازگاری ندارد.

نیازی به ابلاغ واخواست به ضامن نیست زیرا در این خصوص ما دو مرحله داریم: