افزایش خواسته برابر تفسیر اکثریت علمای حقوقی دادرسی مدنی به معنای افزایش کمیت خواسته بوده لیکن افزایش کمیت خواسته باید الزاما از جنس خود خواسته باشد. مثل اینکه در دعوی مطالبه
خسارت وارده خواهان میزان
خسارت را از ده میلیون تومان به بیست میلیون تومان افزایش دهد البته با لحاظ سایر شرایط مذکور در ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی یعنی مبلغ افزایش یافته
خسارت ادعایی باید مربوط به دعوی مطروحه بوده و دارای منشاء واحد باشد. کما اینکه در مفهوم کاهش خواسته نیز در ماده 98 دقیقا به معنای مخالف افزایش توصیف شده است. کاهش خواسته به مفهوم کم کردن میزان خواسته از جنس خود آن خواسته بوده لذا در دعوی مطالبه
خسارت کاهش خواسته به معنی کاهش مبلغ خواسته از دویست میلیون ریال به یکصد میلیون ریال صحیح می باشد لذا در یک دادخواست چنانچه چند دعوی و خواسته طرح شده باشد نمی توان استرداد یک دعوی و خواسته را کاهش خواسته تلقی نمود در استرداد یک دعوی از چند دعوی طرح شده دادگاه مکلف به صدور قرار رد دعوی است به همین ترتیب اضافه شدن یک خواسته به خواسته دعوی نمی تواند مصداق افزایش خواسته توصیف گردد لذا اضافه شدن خواسته مصداق دعوی اضافی است و مستلزم دادخواست مستقل بوده و درصورت مرتبط بودن و یا داشتن منشا واحد برابر ماده 103 قانون مرقوم تواما مورد رسیدگی قرار می گیرد. تفکیک افزایش خواسته با دعوی اضافی واجد آثار حقوقی و عملی دیگری نیز است. با افزایش خواسته دادگاه صرفا با یک خواسته مواجه بوده و در محدوده خواسته افزایش یافته رسیدگی نموده و در آن خصوص رای مقتضی صادر می کند لیکن در دعوی اضافی دادگاه نسبت به دعوی اول و دعوی اضافه شده رسیدگی نموده و نسبت به هر یک رای مقتضی صادر می نماید.