ماده 1- تعاریف

واژگان به کاربرده شده در این آیین نامه به شرح بندهای ذیل تعریف می شوند:
الف - نهال: گیاه دارای ساقه (تنه) چوبی منفرد که محیط بن آن کمتر از پانزده (15) سانتیمتر باشد.
ب - درخت: گیاه خشبی (چوبی) دارای ساقه منفرد اعم از درخت دارای میوه ماکول (مثمر) و سایر درختان (غیر مثمر) که محیط بن آنها از پانزده سانتیمتر کمتر نباشد.
تبصره – درخت مو با هر بن و بوته های چای مشمول این تعریف می باشد.
ج - بن درخت: محل تلاقی تنه درخت یا نهال با سطح زمین است. در صورتی که درخت در سطح زمین به چند ساقه منشعب شده باشد بن قطورترین ساقه ملاک عمل خواهد بود و بقیه ساقه ها شاخه محسوب می شوند.
د - باغ: از نظر این آیین نامه به محلی اتلاق می شود که حداقل یکی از مشخصات ذیل داشته باشد:
1- داشتن حداقل 500 متر مربع مساحت. در صورت وجود بنا و مستحدثات در زمین به طور متوسط در هر شانزده (16) مترمربع محوطه باز خارج از ساختمان یک اصله درخت و در صورت عدم سابقه احداث بنا به طور متوسط هر بیست و پنج (25) مترمربع یک اصله درخت مثمر و یا غیرمثمر و یا ترکیبی از آنها غرس شده باشد. قطع و امحای درختان موجب عدم احتساب تعداد درختان کسر شده در آمار (لحاظ شده در این بند) نخواهد بود.
2- دارا بودن سند مالکیت و یا سند مادر قبل از تفکیک به عنوان باغ باغچه زمین مشجر و باغ عمارت.
3- دارا بودن سابقه رای دایر باغ دایر باغچه دایر مشجر از کمیسیون ماده دوازدهم (12) قانون زمین شهری.
4- محلهایی که در حریم شهر توسط وزارت جهاد کشاورزی باغ شناخته شده اند.
5 - محلهایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر باغ شناخته می شوند.
ه- فضای سبز شهری: عرصه های مشجر و دارای پوشش گیاهی در محدوده و حریم شهرها که دارای مالکیت عمومی دولتی و خصوصی باشند.
و - قانون: منظور از قانون در این آیین نامه قانون « اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب سال 1359 شورای انقلاب» می باشد که در تاریخ 13/5/1388 به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیده است.