ماده 4 قانون نظام صنفی کشور

متن کامل ماده 4 قانون نظام صنفی کشور.

ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور

متن کامل ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور.

ماده 4 قانون نظام صنفی کشور

ماده 4 ـ صنف :

ماده 4 قانون نظام صنفی کشور مصوب 1382/12/24

ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور

ممشاهده ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور مصوب 1382/12/24

قانون نظام صنفی کشور / ماده 4

ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور

پایگاه جامع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۸۲/۱۲/۲۴

متن ماده 4
قانون نظام صنفی کشور

مصوب ۱۳۸۲/۱۲/۲۴
  • ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور

    متن کامل 4 ماده

    مصوب ۱۳۸۲/۱۲/۲۴
متن ماده ۴

ماده 4 ـ صنف :

عبارت است از گروهی از افراد که طبیعت فعالیت آنان از یک نوع باشد. صنوف مشمول این قانون با توجه به نوع فعالیت آنها به دو گروه تولیدی ـ خدمات فنی و توزیعی ـ خدماتی تقسیم می شوند. (اصلاحی 12/06/1392)

ماده 3 ـ واحد صنفی : هر واحد اقتصادی که فعالیت آن در محل ثابت یا وسیله سیار باشد و توسط فرد یا افراد صنفی با اخذ پروانه کسب دایر شده باشد واحد صنفی شناخته می شود. تبصره 1 ـ فعالیت واحدهای صنفی سیار در محل ثابت با اخذ پروانه کسب برای همان محل بلامانع است. تبصره2ـ اماکنی که واجد شرایط لازم جهت استقرار چند واحد صنفی باشند می توانند به عنوان محل ثابت کسب توسط یک یا چند فرد...

نمایش ماده

ماده 5 ـ پروانه کسب : مجوزی است که طبق مقررات این قانون به منظور شروع و ادامه کسب و کار یا حرفه به صورت موقت یا دائم به فرد یا افراد صنفی برای محل مشخص یا وسیله کسب معین داده می شود. (اصلاحی 12/06/1392) تبصره1ـ پروانه کسب موقت تنها برای یک بار صادر می شود. مدت اعتبار پروانه کسب موقت یک سال و پروانه کسب دائم پنج سال است. تبصره2ـ اتحادیه صنفی مکلف است با انقضای مدت اعتبار...

نمایش ماده
ماده 4 قانون نظام صنفی کشور

ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور

متن کامل ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور.

ماده 4 قانون نظام صنفی کشور

متن کامل ماده 4 قانون نظام صنفی کشور.

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM