ماده 41ـ اصلاحات زیر در قانون کار مصوب 29/8/1369 و اصلاحات بعدی آن صورت می گیرد:

1ـ دو تبصره به شرح زیر به ماده (7) قانون الحاق می شود:
تبصره 3ـ قراردادهای مربوط به قانون کار در صورت کتبی بودن باید در فرم مخصوصی باشد که توسط وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی در چهارچوب قوانین و مقررات تهیه می شود و در اختیار طرفین قرار می گیرد.
تبصره 4ـ کارفرمایان موظفند به کارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت کارکرد مزایای قانونی پایان کار را به ماخذ هر سال یک ماه آخرین مزد پرداخت نمایند.
2ـ بند ذیل به عنوان بند (ح) به ماده (10) قانون الحاق می شود:
ح ـ شرایط و نحوه فسخ قرارداد (در مواردی که مدت تعیین نشده است)
3ـ بند زیر به عنوان بند (ز) به ماده (21) قانون الحاق می شود:
ز ـ فسخ قرارداد به نحوی که در متن قرارداد (منطبق با قانون کار) پیش بینی شده است.
4ـ متن زیر به عنوان بند (ح) به ماده (21) قانون الحاق می شود:
ح ـ به منظور جبران کاهش تولید ناشی از ساختار قدیمی کارفرمایان می توانند برمبنای نوآوری ها و فناوری های جدید و افزایش قدرت رقابت پذیری تولید اصلاح ساختار انجام دهند در آن صورت وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی مکلف است طبق قرارداد سه جانبه (تشکل کارگری کارگاه کارفرما و اداره تعاون و کار و رفاه اجتماعی محل) کارگران کارگاه را به مدت شش تا دوازده ماه تحت پوشش بیمه بیکاری قرار دهد و بعد از اصلاح ساختار کارگران را به میزان ذکر شده در قرارداد سه جانبه به محل کار برگرداند و یا کارفرمایان می توانند مطابق مفاد ماده (9) قانون تنظیم بخشی از مقررات تسهیل و نوسازی صنایع کشور و اصلاح ماده (113) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 26/5/1382 و اصلاحات بعدی آن و قانون بیمه بیکاری مصوب 26/6/1369 عمل کنند.