فرجام خواهی در دعوای اعتراض به تشخیص موات بودن زمین

قطعه زمینی در اجرای تصویب نامه ملی شدن جنگل ها مصوب 1341 هیات وزیران واجد سابقه احیاء و عمران معرفی و غیر ملی و جزء مستثنیات اعلام شده است سال ها بعد به جهت توسعه شهری آن قطعه در محدوده و حریم شهری قرار می گیرد. اداره راه و شهرسازی با تمسک به قانون زمین شهری آن را موات دانسته است. مالک دعوایی به خواسته ابطال رای کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری در محکمه مطرح می کند. 1- آیا با وجودی که در اجرای تصویب نامه ملی شدن جنگل ها زمین مزبور غیر ملی و اصطلاحا جزء مستثنیات معرفی شده است اداره راه و شهرسازی مجاز است به بهانه قرار گرفتن بعدی آن در محدوده و حریم شهر پرونده ی تشکیل و تشخیصی خلاف تشخیص سازمان جنگلها به عنوان متولی وقت بدهد و با نادیده گرفتن تشخیص تولیت پیشین آن را ملی و موات اعلام کند؟ در صورت صدور چنین نظری آیا محکمه می تواند به صرف احراز تشخیص سابق سازمان جنگل ها و بدون انجام کارشناسی رای کمیسیون ماده 12 را باطل و حکم بر غیر ملی بودن زمین بدهد. 2- آیا مبنا و چگونگی احیاء و عمران اراضی موات شهری موضوع قانون زمین شهری و اراضی ملی موضوع تصویب نامه ملی شدن جنگل ها مصوب 1341 با یکدیگر متفاوت است؟ به عبارت دیگر آیا مفهوم عمران و احیاء اراضی موات شهری با مفهوم عمران و احیاء اراضی موضوع تصویب نامه مزبور تفاوت و اختلاف بنیادین دارد؟ 3.- چنانچه به اعتبار تشخیص سابق سازمان جنگل ها در مورد ملی یا مستثنی اعلام نمودن اراضی قائل باشیم آیا این نتیجهگیری صادق است که شمول قانون زمین شهری صرفا راجع به زمین هایی است که در زمان تصویب قانون داخل در محدوده و حریم شهری قرار داشته اند و شامل زمین هایی نمی شود که بعد از تصویب قانون زمین شهری به جهت توسعه شهر وارد بافت می شوند و وزارت راه و شهرسازی جهت موات دانستن این قبیل زمین ها اختیاری ندارد و صرفا می تواند راجع به نوعیت آن ها با رعایت ضوابط شهری و طرح های جامع و تفصیلی اظهارنظر کند؟