باتوجه به ماده اصلاحی 4 قانون حفظ و گسترش فضای سبز و ماده 686 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی و رای وحدت رویه شماره 759 مورخ 1396/4/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور که طبق آن در صورتی که حداقل و حداکثر مجازات جزای نقدی مشخص نباشد جزای نقدی نسبی بوده و درجه هفت به حساب می آید و در ماده 4 قانون گسترش فضای سبز حداقل و حداکثر جزای نقدی تا سی اصله درخت مشخص شده است 1- در صورتی که شخص یک اصله درخت را قطع کند حداکثر مجازات آن ده میلیون و تعزیر درجه هشت است آیا طبق بند «ج» ماده 9 قانون شورای حل اختلاف در صلاحیت شورا است؟ 2-قطع دو اصله درخت حداکثر جزای نقدی بیست میلیون ریال و درجه هفت است.آیا رسیدگی به آن طبق ماده 340 قانون آیین دادرسی کیفری در صلاحیت مستقیم دادگاه است؟ 3- قطع سه اصله درخت و بیشتر با توجه به میزان مجازات آن آیا بایستی پرونده با صدور کیفرخواست از ناحیه دادسرا جهت رسیدگی به دادگاه وارد شود؟

با احترام نظر به اینکه بررسی قانون لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز مصوب 1395 و اصلاحیه 1388 آن مصوب مجلس شورای اسلامی جهت اصلاح و رفع ابهامات موجود در دستور کار گارگروههای مشورتی اینجانب قرار گرفته است فلذا مستدعی است جهت جلوگیری از برداشت های متعارض نسبت به قوانین فعلی نظریه مشورتی آن واحد را در خصوص سوال زیر ارائه نمایید. با توجه به اینکه قانون فوق الذکر در مصادیقی مانند محوطه های اطراف سازمان های دولتی محوطه های اطراف هتل ها و ساختمان های کانون کارشناسان کانون وکلا کارخانجات و اماکن مسکونیبلوک ها و مجتمع های تجاری و به طور کلی مطلق اماکن اعم از عمومی دولتی و خصوصی با فرض اینکه محوطه آنان دارای پوشش گیاهی و مشجر باشد اما جزو میادین و بزرگراهها پارک ها بوستان ها و باغات و محل هایی که به تشخیص شورای شهر باغ شناخته می شود محسوب نگردد ابهام دارد و در مقام اجرا و عدم اعلام جرم رویه های مختلفی اتخاذ می گردد فلذا مقتضی است نظریه مشورتی آن واحد در خصوص سوال زیر را بیان نمائید: 1-با توجه به ماده 686 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی در خصوص قطع اشجار موضوع ماده یک لایحه قانونی حفظ وگسترش فضای سبز مصوب 1359 و اصلاحیه آن در سال 1388 مصوب مجلس شورای اسلامی آیا حذف عبارت کلیه اماکن از قانون گسترش فضای سبز مصوب 1352 مجلس و درج 7 مورد معابر میادین بزرگراه ها پارک ها بوستان هامحل هایی که به تشخیص شورای شهر باغ شناخته می شود در لایحه قانونی حفظ وگسترش فضای سبز مصوب 1359 و اصلاحیه 1388 حکایت از آن دارد که مطلق اماکن اعم از عمومی دولتی و خصوصی دارای پوشش گیاهی و مشجر مشمول قانون مذکور نبوده و باید اماکن عمومی دولتی و خصوصی دارای پوشش گیاهی و منجر مشمول قانون مذکور نبوده و باید اماکن عمومی دولتی و خصوصی دارای پوشش گیاهی و مشجر بر یکی از 7 مورد مذکور تطبیق نماید یا ذکر 7 مورد از باب مثل بوده و مطلق کلیه اماکن دارای پوشش گیاهی و مشجر ولو اینکه بر 7 مورد مذکور تطبیق ننماید نیز شامل می شود؟ 2-آیا اماکنی که حریم خصوصی افراد تلقی می شود مشمول قانون فوق می باشد یا نه./ع

اولا: مجازات ارتکاب بزه قطع درختان غیر موضوع قانون مزبور بر اساس ماده 686 از کتاب پنجم قانونی مجازات اسلامی تعزیرات مصوب 1375 صورت می گیرد یا براساس ماده چهار قانون موصوف و تحت عنوان تخریب ؟ ثانیا: قطع درختان در محدوده قانونی و حریم روستاها و نیز املاک خصوصی و باغات روستا بر اساس کدام مقرره قانونی مورد مجازات قرار می گیرد؟ ثالثا: آیا قطع یک درخت از تاکستان یا باغ دیگری عنوان مجرمانه از بین بردن محصول زراعی متعلق به غیر موضوع ماده 684 قانون مزبور دارد یا خیر؟ و به طور کلی قلمرو موضوعی مواد قانونی فوق الذکر به چه صورتی می باشد؟

جرم انگاری قطع درخت در صورت عدم شمول در قانون گسترش فضای سبز شهری

ماده قانونی قابل اعمال برای قطع درختان در محدوده شهرها