درخواست تخفیف مجازات در مرحله فرجام خواهی

با احترام با توجه به برخی سوالات مطرح شده از سوی کارشناسان این سازمان به شرح زیر و به جهت ضرورت ایجاد وحدت رویه در نظرات کارشناسی مربوط به پرونده های بخش معاینات بالینی خواهشمند است دستور فرمائید در خصوص این موارد بررسی لازم انجام و نتیجه آن به این دفتر اعلام گردد: 1-در مواردی که یک عضو واجد دیه مقدر و منفعت آن دارای ارش باشد: الف) آیا ارش منفعت می تواند بیشتر از دیه از بین رفتن آن عضو باشد؟ ب) و اگر پاسخ مثبت باشد چنانچه منفعتی قائم به عضو باشد در موارد قطع یا از بین رفتن آن عضو آیا می توان به استناد ماده 545 قانون مجازات اسلامی فقط ارش منفعت را که بیشتر از دیه آن عضو است اعلام نمود؟ 2-بعنوان مثال طبق منابع معتبر علمی با قطع انگشت شست دست و از بین رفتن منفعت این انگشت عملکرد دست مربوطه به میزان چهل درصد کاهش می یابد که ارش متعق به آن بیست درصد (20%) دیه کامل انسان می باشد: الف) اکنون این سوال مطرح است که آیا در موارد قطع انگشت شست دست فقط می توان دیه/ارش بیشتر را اعلام نمود؟ و به عبارتی دیگر آیا باید صرفا به درج ارش منفعت (20% دیه کامل انسان) اکتفا کرد؟ ب) از آنجا که قطع انگشت شست دست طبق مواد 636 و 641 قانون مجازات اسلامی دارای دیه مقدر به میزان ده درصد دیه کامل است و بطور معمول قضات محترم با اعلام قطع انگشت از سوی پزشکی قانونی دیه ده درصد (10%) را مد نظر قرار می دهند آیا با عنایت به ارزش عملکرد و منفعت شست دست (20% دیه کامل انسان) می توان علاوه بر لحاظ دیه ده درصد مربوط به قطع انگشت شست مابه التفاوت ارش اختلال عملکرد دست از دیه قطع انگشت – که ده درصد (10%) دیه کامل انسان می شود- را اعلام و گزارش نمود؟ همانگونه که مستحضرید تعدادی از فقیهان به استناد برخی روایات قائل به دیه بیشتر برای انگشت شست (یک سوم دیه دست) نسبت به سایر انگشتان دست (یک ششم دیه دست) بوده اند که نظرات پزشکی و منابع علمی در خصوص ارزش عملکردی شست دست با این رای انتطباق بیشتری دارد.